วันต่อมา....
"ส่งแม่กับอานันแค่นี้ก็ได้ลูก รีบไปเรียนเถอะเดี๋ยวเข้าเรียนสาย" รันแม่ของทามไทเอ่ยบอกกับลูกชายและลูกสะใภ้ที่มาส่งที่สนามบินแล้วเดินตามลงมาส่งถึงข้างในตึกให้รีบกลับก่อน เพราะทราบว่าเช้านี้ลูกทั้งสองคนมีเรียนภาคเช้าเหมือนกัน
"ครับ" ทามไทรับคำของผู้เป็นแม่ที่ส่งยิ้มมาด้วย
"แม่ค่ะ อารันค่ะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าหนูไปหานะคะ"
"หื้ม? จะไปหาแม่เหรอ" แม่ของน้ำพิ้งค์ย่นคิ้วเข้าหากันพร้อมเอ่ยถามกับลูกสาวทันทีที่ได้ยินว่าจะไปหาตัวเอง
"ใช่ค่ะ...พี่ทามจะพาพิ้งค์กลับไปเชียงใหม่ แล้วก็จะพาพิ้งค์ซ้อนท้ายจักรยานเที่ยวทั่วไร่แบบตอนเด็ก ๆอีกด้วยค่ะ" น้ำพิ้งค์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจให้แม่ๆทั้งสองคนฟัง ส่วนคนที่รับปากว่าจะพาไปก็ได้แต่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงเงียบพลางเบือนหน้ามองไปทางอื่นอย่างเฉไฉเพราะไม่กล้าที่จะมองหน้าแม่ผู้บังเกิดเกล้าที่กำลังส่งสายตาล้อเลียนกระหยิมยิ้มย่องมาให้ตนตอนนี้
"พี่ทามพ
