เวลาผ่านไป
ร่างกายของเหมียวเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลา โดยมีธามคอยดูแลอย่างใกล้ชิด และตอนนี้ก็ใกล้จะกลับมาหายดีเป็นปกติแล้ว
"ถ้าเธอหายดีแล้วเธอจะกลับทำงานต่อหรอ"
"อืม ถ้าไม่ทำงานแล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ แค่สภาพเป็นแบบนี้รายได้ก็หดหายไปเยอะมากพอแล้ว"
"เหมียว..."
"อือ.."
"เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ฉันไม่อยากเห็นเธอทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว"
"....."
"เถอะนะเหมียว" ธามเลื่อนมือไปกุมมือของเหมียว แต่เธอกลับดึงมือของตัวเองออกไป
"ทำไม"
"ไม่รู้สิ ฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองยังไม่พร้อมกับเรื่องพวกนี้"
"ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลใส่ใจเธอให้มากกว่าเดิม ฉันจะไม่ให้เธอต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไปแล้ว"
"....."
"แล้วฉันต้องรออีกนานเท่าไร เราสองคนถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้"
"ไม่รู้สิ ฉันแค่ยังไม่พร้อม ฉันอยากใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองแบบนี้"
"....."
เพราะเขาละเลยเธอมามากจนเธอไม่กล้าที่จะกลับไ
