ตกเย็นพบรักกลับถึงบ้านพักก็พบว่า คนที่เขาคิดถึงหน้าทั้งวันหนีเข้าห้องไปแล้ว เขาเดินวนไปวนมาหน้าห้องเธออยู่หลายรอบ กว่าจะกล้าเคาะประตูห้อง ซึ่งก็ต้องรอหลายอึดใจกว่าที่เธอจะยอมเปิดประตู
“เอ่อ...ถ้ากระติ๊บเหนื่อย พรุ่งนี้ผมให้หยุดงานหนึ่งวันก็ได้” เห็นหน้าบึ้งตึงของเธอแล้วเขาใจไม่ดี พอนึกได้ว่าตั้งแต่เธอมาทำงานที่นี่ เธอยังไม่เคยได้หยุดงานเลย จึงให้วันหยุดโดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ หวังให้เธออารมณ์ดีขึ้น
“หยุดได้หรือคะ” พลอยชมพูยิ้มกว้าง ลืมเลือนเรื่องที่งอนว่าเขาทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลเมื่อกลางวันไปจนสิ้น
“ได้สิครับ พรุ่งนี้ผมให้กระติ๊บหยุด อยากไปเที่ยวไหนไหม หรืออยากไปซื้อของในเมืองหรือเปล่า ผมจะพาไป”
“ไปซื้อของในเมือง แล้วก็แวะไปไร่ภูอิงฟ้าด้วยได้ไหมคะ”
พบรักชะงักไปครู่หนึ่ง ลำพังไปซื้อของในเมืองเขาไม่มีปัญหา แต่ให้พาไปไร่ภูอิงฟ้าที่มีไอ้หมาบ้าเพลิงอยู่ด้วยนี่ชักไม่ค่อยดีเท่าไร
“ถ้าคุณพบไ
