“คุณพ่อขา พอแล้วค่ะ คุณพ่ออย่าทำอะไรคุณพบอีกเลย”
“พ่ออยากกระทืบมันให้ตายคาตีนด้วยซ้ำ อย่ามาห้ามพ่อนะกระติ๊บ”
“อย่าทำเขาเลยค่ะคุณพ่อ ไม่ใช่ความผิดของคุณพบคนเดียว ติ๊บเองก็มีส่วนทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น”
“แต่มันเป็นผู้ใหญ่กว่า มันย่อมรู้ผิดชอบชั่วดีกว่า มันต้องรับผิดชอบ” พ่อเพชรชี้หน้าคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าแตกยับเยิน สะบักสะบอมไปทั้งตัว
“ผมยินดีรับผิดชอบกระติ๊บ ยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง คุณเพชรจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอม”
พบรักรีบพูดแทรกขึ้น เขาพยายามพาตัวเองลุกขึ้นยืน ชายหนุ่มใช้หลังมือเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก อีกข้างก็กุมท้องไว้เพราะเมื่อสักครู่โดนคนของเพชรนิลรุมยำไปหลายตีน แถมยังมาถูกพ่อเสือกระทืบซ้ำอีก
“บางทีกูก็คิดว่า มึงควรรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยชีวิต” พ่อเพชรทำท่าจะโผเข้าไปชกคนที่ดูอ่อนแรงอีกครั้ง แต่พลอยชมพูรีบกอดร่างบิดาไว้แน่น
“คุณพ่อขา อย่าทำอะไรคุณพบเลย” พลอยชมพูขอร้
