แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง
ตอน หวานแหว๋ว
รถเก๋งคลาสสิคสีดำกำลังวิ่งฝ่าหมอกยามเช้าที่ขาวอยู่เต็มถนน
วันนี้ภูผาพาลลินออกมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาเนื่องจากอาทิตย์ที่แล้วเธออ่านหนังสือหนักทั้งอาทิตย์และเพิ่งจะสอบเสร็จหมาดๆ
วิ้ว! ๆ ๆ เสียงลมเย็นเฉียบลอยเข้ามาทางช่องกระจกที่ภูผาเปิดออกเพราะในรถไม่มีแอร์
"หนาวสุดๆ" ลลินนั่งหนีบขากอดอกตัวเองแน่น ขนาดเธอใส่เสื้อเเขนยาวมายังเย็นยะเยือก
"หนาวจริงๆหนาวจังเลย" สาวน้อยเร่งเสียงเมื่อเห็นพ่อสุดหล่อเอาแต่มองทาง เขานึกเรื่องชกที่จะถึงเลยเหม่อลอย
"หืมม! หนาวก็มานั่งตักนี่มา" ภูผาบอก เขาจอดรถข้างทางแล้วเลื่อนเบาะนั่งถอยหลังนิดนึง
"นั่งได้จริงๆเหรอคะ" ลลินถามอย่างแปลกใจ
"ได้สิ หนูตัวเล็กนิดเดียวเอง" ภูผาบอก
ฟุ่บ! ลลินลุกมานั่งบนตักของภูผาแบบหันข้าง เธอเอาหลังพิงแขนขวาของภูผาและหันหน้ามาทางเบาะคนนั่ง
บรืน! ๆ ๆ ภูผาออกรถแล้วโอบตัวลลินไว้ด้วยกล้ามแขนใหญ่ๆข้า
