ฟัดกัน
1430 คำ
แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง
ตอน ฟัดกัน
"โอยย ปวดหัว" เสียงทุ้มต่ำแข็งกร้าวดังขึ้น
"ลลิน ตื่นได้แล้วลูก" ภูผาหันมองข้างๆกายแล้วเรียกลลินที่กำลังแกล้งหลับ
อันที่จริงเธออยากจะหลับแทบตาย แต่พอแอบเห็นมังกรยักษ์ของพ่อแล้วกลับหลับไม่ลง
"ลลินจ๋า พ่อหิวแล้วนะ" ภูผาเอามือใหญ่ๆจับแขนเล็กๆของลลินเขย่า
แค่โดนมือบีบที่แขนผิวของลลินก็แดงเป็นจ้ำๆเสียแล้ว เนื้อตัวของเธอขาวโพลนพอโดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็แดง
"อึ๋ย ทำยังไงดีล่ะ ตื่นเลยดีไหม" สาวน้อยคิดในใจ เธอไม่แน่ใจนักว่าตอนที่ถลกกางเกงของภูผาลงนั้นเขารู้ตัวหรือเปล่า
"ลลินหนู ตื่นได้แล้วนะ มาเที่ยวนะไม่ได้มานอนนะเห้ย" คุณพ่อเลี้ยงใจร้อนเริ่มโมโหหิว
อืออ! ๆ ลลินแกล้งครางแล้วลืมตาลุกนั่ง
ฟุ่บ! ภูผาลุกตาม เขาดึงลลินมากอดแบบเอวชนกัน
ด้วยจิตใจที่กำลังปั่นป่วนร้อนรุ่มทำให้สาวน้อยไม่ทันได้ตั้งตัว
อ๊าาา! ลลินตกใจ เธอฟาดมือซ้ายป๊าบเข้าที่ใบหน้าหล่อๆข้างกาย
โอ๊ยยย! ภูผาร้องเจ็บ กร่อด! ๆ ๆ เขากัดฟันแรง
"มวยปล้ำเหรอ หิ ได้" ภูผาขบฟันด้วยความหมั่นเขี้ยว
"อ๊าย! อย่าค่ะ" ลลินหันมองข้าง
โครมมม! ไม่ทันแล้ว
ภูผาลุกมานอนทับลลิน ตัวของเธอแบนราบลงไปนอนหงายกับพื้น
แอ๊กกก! ลลินร้องจุก ร่างกล้ามๆของพ่อบดทับเนื้อทับตัวของเธอจนหายใจไม่ออกเลย
"แบบนี้เขาเรียกว่าท่าไม้ตาย ฮ่า ๆ ๆ " ภูผาหัวเราลั่น เขานอนคว่ำทับตัวลลินจนหายไปใต้ร่างของเขาเลย
"เหรอ งั้นเจอท่าไม้ตายหนู" ลลินโมโหปนกับความหมั่นใส้
งั่ม! ๆ ๆ เธออ้าปากกัดคอของภูผา
โอ๊ยย! ๆ ๆ เขาร้องลั่น ตัวของเขาดิ้นทุรนทุรายจนเตียงดังโครมๆ
"ยอมไหมคะ ฮ่า ๆ" ลลินถามแล้วกัดย้ำฟันลงคอภูผาอีก
"ไม่ยอมโว๊ย" ภูผาเริ่มหมั่นเขี้ยวหนัก เขาเอาสองมือกางแขนลลินกางออกขึงพืดเธอแนบเตียง
ง่ำ! จ๊วบ! ๆ ๆ เขาอ้าปากคาบแก้มป่องๆนุ่มนิ่มของลลินเข้าปากแล้วเม้มดูดจนแดงเป็นจ้ำๆ
อร๊าย! 555 ลลินดิ้นพล่านๆ เธอเจ็บปนสยิวสองเท้าแตะที่นอนโครมคราม
"ยอมไหม" ภูผาถามทั้งๆที่แก้มลลินยังคาปาก เสียงของเขาฟังแทบไม่ออก
ไม่! ลลินตะโกนตอบ
จั๊กจี๋! ๆ ๆ เธอสลัดสองมือออกแล้วเอานิ้วมาจิ้มที่เอวสองข้างของภูผา
ฮ่า! ๆ ๆ โอ๊ย! ๆ ฮ่า! ๆ" ภูผาหัวเราะร่วน เขาดิ้นจนเนื้อตัวของลลินสั่นตามไปด้วย
"พอ ๆ พอแล้วไม่เล่นแล้ว" ภูผาร้องบอก เขาจั๊กกะจี๋จนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล
"ยอมไหมล่ะ ห๊ะ ยอมไหมคะ" ลลินร้องถาม
"ไม่" ภูผาตอบ
"งั้นโดน" ลลินขู่
เธออ้าปากกัดกล้ามแขนโตๆของภูผาสุดแรงทีละข้าง
"โอ๊ย! เจ็บนะลลิน" ภูผาชักจะไม่สนุก เขาโดนลูกสาวคนสวยกัดจนมีแต่รอยฟัน แถมยังช้ำเลือดแดงๆเป็นรอยเขี้ยวจมลึกตามลำคอและแขน
หมับ! ภูผาจับสองมือน้อยๆกางขึงตรึงแนบเตียงใหม่
จุ๊บ! ๆ ๆ เขาก้มดูดหน้าอกของลลินนอกเสื้อตรงหัวนมซ้ายพอดี
อร๊า! อร๊ายยย! ลลินกรี๊ดลั่น เธอเสียวสะท้านจนเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตที่ขั้วหัวใจ
จุ๊บ! ๆ ๆ ภูผาเม้มปากคาบหัวนมซ้ายขวาดูด น้ำลายของเขาเลอะเสื้อยืดตัวเล็กของลลินตรงหน้าอก
"อ๊าย มันเสียวนะ" ลลินร้องบอกแต่ไม่ยักจะบอกว่ายอม
พรึ่บ! ภูผาคาบชายเสื้อยืดถลกขึ้น เขาสะดุ้งตาค้างไปชั่วครู่เมื่อลลินไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในนอน
เนินนมเต้าน้อยๆที่ขาวโพลนเด้งออกมาอวดให้เห็นถึงนมสาวที่นูนสวย หัวนมสีชมพูสองข้างทำให้หนุ่มใหญ่ถึงกับเเข็งเป็นหินเหมือนโดนคำสาป
อื้อ! ๆ ๆ ลลินดิ้นแต่ไม่หลุด เธอโดนกางสองแขนขึงแนบเตียง
จ๊วบ! ๆ ๆ ภูผาก้มลงดูดเต้าขวาเมื่อได้สติ
อ๊าาา! ลลินร้องคราง เธอเสียวเมื่อโดนหน้าคมหล่อก้มลงมาอัดกับเต้านม ปากของภูผาเม้มคาบหัวนมแล้วดูดทึ้งจนแดงช้ำ
จ๊วบ! ๆ ๆ ภูผาหันมาคาบเต้าซ้ายดูดอีก เขาตาลุกวาวเหมือนกับว่าไม่ได้สติ ลมหายใจของเขาร้อนมาก มันพ่นรดเต้าน้อยๆจนลลินร้อนรุ่มตามไปด้วย
แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาเลียลิ้นวนๆใส่หัวนมที่โดนดูดจนแดง
อร๊าย! ๆ ลลินกรีดร้อง เธอดิ้นพล่านๆจนเตียงยับ สองแขนของภูผาช่างทรงพลัง เธอหนีออกจากพันธนาการนี้ไม่ได้เลย
แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาละเลงลิ้นเลียเต้าน้อยๆที่ขาวสวยไปรอบๆ จมูกโด่งๆของเขาจิ้มรูดเต้าแน่นๆของสาวน้อยจนเป็นรอยแดงไปตามปลายจมูกที่ลากไปมา
อือ! ๆ ๆ ลลินเม้มกัดริมฝีปากของตัวเองแล้วครางออกลำคอเบาๆ
แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาเลียลงมาต่ำ ลิ้นของเขาลากผ่าร่องนมลงมาถึงหน้าท้องที่แบนราบขาวเนียนละเอียด
จุ๊บ! ๆ ๆ อร๊าาา! เขาดูดสะดือจนลลินร้อง สาวน้อยสะบัดหน้าไปมาจนผมยาวๆสยายเต็มที่นอน
เธอเอาสองมือยกขึ้นมาจิกผมยาวๆทรงรากไซรของภูผา เธอร่อนสะโพกดิ้นหนีปากของเขาแต่กลับจิกหัวของเขากดลงที่สะดือเสียอย่างนั้น
จุ๊บ! ๆ ๆ แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาเลียวนๆรอบสะดือแล้วลากลิ้นลงมาถึงขอบเอวกางเกง
ลลินสะดุ้งจนเผลอกัดลิ้นตัวเอง เธอเสียวแว๊บที่ร่องสาวจนหายใจไม่ทั่วท้อง
ภาพหน้าหล่อๆมุดเลียหว่างขาลอยเข้ามาในหัวเลย
"ยอมแล้ว ยอมแล้วค่ะ หนูยอมแล้ว" ลลินร้องดังเพื่อให้คุณพ่อเลี้ยงได้สติ
ฟุ่บบบ! ภูผายกหน้าขึ้น เขาสะบัดหน้าเหมือนจะสลัดอะไรออกจากหัว
"แฮร่ ๆ นึกว่าจะไม่ยอมแล้ว" ภูผายิ้มแฉ่ง เขาลุกนั่งแล้วเกาหัวตัวเองอย่างกับว่าอายในสิ่งที่เผลอทำลงไป
"หนูชนะแล้ว" ลลินแกล้งพูดให้ทุกอย่างดูปกติ เธอรีบวิ่งลงจากเตียงเข้าไปเปลี่ยนผ้าในห้องน้ำ
ระหว่างที่ภูผาออกไปยืนรอหน้าห้องพักลลินกำลังถอดกางเกงออก
"ทำไมมันร้อนๆตรงนี้ แล้วมีน้ำออกมาเยอะด้วย" สาวน้อยก้มมองร่องสาวไร้ขน เธอเห็นน้ำใสๆเยิ้มเต็มร่อง
น้ำไหลออกมาเลอะเต็มง่ามขาขาวๆทั้งสองข้าง แถมยังไหลยืดเป็นทางลงมาถึงข้อพับที่หัวเข่า
"ถ้าไม่ยอมแพ้เขาต้องทำแบบนั้นแน่ๆเลย ทำไมเขาคิดอย่างนั้นกับเรานะ" ลลินบ่นพึมพำ
เธอแต่งชุดเดรสลายดอกไม้ออกมาหน้าห้อง
"นานจัง ป่ะพ่อหิวแล้วหนูก็คงจะหิวแย่เลยใช่ไหมล่ะ" ภูผาบอก เขาจับมือน้อยๆของลลินบีบแล้วจูงเธอเดินบนหาดทรายดิ่งตรงไปยังร้านอาหาร
"ใช่แล้วเขาต้องทำแน่ๆเลย" ลลินคิดในใจอีก
"เป็นอะไรนะคนสวย" ภูผาก้มหน้าหล่อเหลาคมเข้มลงมามองสาวน้อย
"เปล่าค่ะ หนูแค่คิดว่าจะกินอะไรดี" ลลินบอกแล้วหันหน้าหนี
"ฮ่า! ๆ คนชนะมวยปล้ำก็ต้องเลือกสิ คนแพ้หุบปากเลย" ภูผาหัวเราะหนัก เขาดูอารมณ์ดีจริงๆ
พอถึงร้านอาหารกลับเป็นลลินที่สั่งอาหารเมื่อภูผาที่นั่งตรงข้ามเอาแต่จ้องหน้าสวยๆของเธอ
สาวน้อยเริ่มเลิ่กลั่กเมื่อแววตาของคุณพ่อสุดหล่อเปลี่ยนไป เขาทำยังกับเป็นราชสีห์ตัวใหญ่ที่จ้องจะกินกระต่ายตัวน้อยๆอย่างเธอ
พออาหารมาเรียงรายบนโต๊ะภูผาก็ตักป้อนลลินอย่างเอาใจ
ทั้งสองนั่งกินอาหารมื้อค่ำในสภาพที่ดูไม่จืดเลย
คนนึงมีรอยฟันเต็มตัวจนเขียวๆ อีกคนมีรอยดูดรอยบีบตามแขนและแก้ม
ภูผาชวนคุยเรื่องบ้านใหญ่ๆที่อยากได้ไว้อยู่กับลลิน เขาเล่าเรื่องความฝันของเขามากมายในทุกฉากทุกตอนล้วนมีเธออยู่ด้วยทั้งสิ้น
"เอ๋ หรือเราก็คิดอย่างว่ากับเขานะ" สาวน้อยคิดในใจ
- ผู้เขียน
