วันต่อมา
ยูริก้าวออกมาจากห้องแต่งตัวหลังจากแต่งตัวเตรียมไปงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้เสร็จแล้วเรียบร้อย โดยมีมาร์ลิกซ์นั่งรออยู่ข้างนอก ระหว่างรอมาเฟียหนุ่มก็เช็กงานบนไอแพดไปพลางๆ ทันทีที่คนตัวเล็กก้าวออกมา ใบหน้าหล่อเหลาได้เงยขึ้นเพื่อมองหญิงสาว
“…” เขานั่งมองยูรินิ่งๆ ชุดที่เธอสวมใส่เขาเลือกมาเองกับมือ เป็นชุดเดรสปาดไหล่แขนกระบอก ความยาวของกระโปรงประมาณหัวเข่า สีชุดเป็นสีขาวล้วนรับกับสีผิดขาวใสของเธอ ผมสีน้ำตาลดัดลอนสวยงาม ใบหน้าสวยหวานรูปไข่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างเบาบางไม่หนามาก เขาตกอยู่ในภวังค์สองนาน มองยูริไม่ละสายตาไปไหน
เธอเป็นคนสวยคนหนึ่ง หากแต่วันนี้…กลับสวยมากเป็นพิเศษ
“หนูดูเป็นยังไงบ้างคะ?” เรียวปากเล็กกระจับเอ่ยถามมาร์ลิกซ์ด้วยความไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไร
“สวย…” มาเฟียหนุ่มเผลอพูดในสิ่งที่คิดออกมาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกลับได้ยินไม่ชัด คืนนี้ยูริต้องเปล่งประกายในงานเลี้ยงอย่าง
