“ได้เจอกันสักทีนะยูริ” นาธาร์พูดพร้อมกับแสยะยิ้มให้ยูริที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม รอคอยที่จะได้เจอลูกสาวของเรญามานาน และแล้ววันนี้มันก็มาถึง เป็นการเจอกันครั้งแรก หากแต่อีกฝ่ายกลับไม่มีทีท่าว่าจะกลัวนาธาร์แต่อย่างใด
“จิบชาหน่อยไหม?”
“ไม่ล่ะค่ะ” เธอตอบกลับนาธาร์เสียงเรียบ ต่อให้ตอนนี้เธอกำลังตกเป็น ‘เหยื่อ’ ของเขา ทว่าเธอก็ยังวางท่าทางนิ่งๆ อย่างใจเย็นเพื่อบอกฝ่ายตรงข้ามว่า ‘เธอไม่ได้กลัว’ เขาเลยสักนิด
“ไม่คิดว่าจะยอมมาด้วยง่ายขนาดนี้”
“แล้วมันไม่ดีเหรอคะ?”
“ดี ดีจนน่าแปลกใจ ว่าทำไมถึงยอมมาง่ายขนาดนี้”
นาธาร์ยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบหลังจากพูดจบ สายตายังคงเอาแต่จ้องมองยูริ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ายูริเหมือนเรญาราวกับถอดแบบมาจากผู้เป็นแม่เป๊ะๆ โดยเฉพาะแววตาคู่นั้น ในความสวยละมุน หากแต่กลับแฝงไปด้วยความน่ากลัวราวนางพญา
“เรญานี่เก่งนะ นอกจากจะช่วยทำให้ลูกและตัวเองรอดแล้ว ยังซ่อนลูกเก่งอีกต่างหาก”
“ค
