แกร๊ก
เธอเปิดประตูบ้านเข้ามาในช่วงหกทุ่มท่ามกลางความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานและความเงียบเหงาภายในบ้าน หากเป็นบ้านหลังอื่น ทุกคนคงเข้านอนกันหมดแล้ว หากแต่บ้านเธอไม่ใช่
แม่ของเธอไม่ได้นอนที่นี่มาเกือบเดือนหนึ่งแล้วแต่กลับไปนอนที่บ้านของตาและยายเธอ เพราะไม่อยากเห็นหน้าพ่อ แต่ใช่ว่าจะไม่กลับมา พอพระอาทิตย์ของวันใหม่ขึ้น แม่เธอก็กลับมาที่นี่
ส่วนพ่อเธอก็กลับบ้านบ้างไม่กลับบ้างเพราะติดการพนันและเหล้าหนัก พ่อเธออยู่บ่อนคาสิโนบ่อยกว่าอยู่บ้านเสียอีก เท่ากับว่่าในแต่ละวัน บ้านหลังนี้มีเพียงเธอและน้องชายสองคนเท่านั้น
“กลับมาแล้วเหรอพี่เบย์” ไบร์ท น้องชายของเบลินดาเอ่ยถาม
“อืม แล้วทำไมยังไม่นอน”
“หิวน้ำ”
“พรุ่งนี้สอบเหรอ?”
“ใช่ เพิ่งอ่านหนังสือเสร็จ”
“ตั้งใจสอบนะ” เธอพูดพลางเดินไปยังตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำออกมาดื่ม บ้านหลังนี้มีเพียงเธอและน้องชายอยู่ด้วยสองคน
“พี่รู้เรื่องรึยัง”
“อะไรเหรอ?
