“ยัยเบย์! อยู่ตรงนี้นี่เองนึกว่าหายไปไหน”
เสียงของหมั่นโถวทำให้เบลินดาพลันสายตาไปมอง เพื่อนสนิทสาวเดินตรงเข้ามาหาด้วยแววตาเป็นห่วง เพราะก่อนหน้านั้นตามหาเบลินดาจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ เริ่มกลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไร แต่พอเห็นว่ายังปลอดภัยดีก็รู้สึกโล่งใจ
“แกถ่ายรูปกับนักแข่งในดวงใจเสร็จแล้วเหรอ?”
“ไม่ได้ถ่ายอะ เพราะไม่เห็นแกเลยออกมาตามหา” ตอนแรกตั้งใจจะถ่ายรูปกับนักแข่งในดวงใจ แต่พอมองไม่เห็นเบลินดาก็เลยตัดสินใจไม่ถ่ายรูปกับนักแข่งในดวงใจแล้วออกมาตามหาเพื่อนสนิท
“พอดีไบร์ทโทรมาน่ะ แล้วตรงนั้นมันเสียงดังไม่ค่อยได้ยิน ฉันเลยออกมาคุยตรงนี้” เธอเลือกที่จะโกหกหมั่นโถว เพราะไม่อยากให้เพื่อนสนิทเป็นห่วงไปมากกว่านี้
“ฉันนึกว่ามีใครฉุดแกไปซะอีก เป็นห่วงแทบแย่”
“ขอโทษที่ไม่ได้บอก เห็นแกกำลังมีความสุขกับนักแข่งในดวงใจเลยไม่อยากเข้าไปขัด” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม
“แล้วนี่อยากกินอะไร เดี๋ยววันนี้เลี้ยงเอง เน
