เธอเดินตามอลันมายังสถานที่แห่งหนึ่งไม่คุ้นเคย สายตาพลางกวาดมองไปรอบๆ บริเวณในที่แห่งนี้ โดยมีลูกน้องของเขาคอยเดินตามประกบ บอกตามตรงว่าไม่ชินกับอะไรแบบนี้เอาเสียเลย
อย่างที่พี่คนหนึ่งเคยบอกเธอ สำหรับอลันนี่ถือเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับคนธรรมดา ถือเป็นเรื่องไม่ปกติ
แกร๊ก
ชายฉกรรจ์ที่ยืนเฝ้าประตู เมื่อเห็นเจ้านายมาจึงทำการเปิดประตูให้ เบลินดาไม่รอช้า รีบแทรกตัวเข้าไปในห้องนั้นก่อนอลันอย่างรวดเร็ว ชายฉกรรจ์ที่กำลังพุ่งไปจับตัวเบลินดาถูกห้ามไว้โดยอลัน
“ไม่ต้อง ปล่อยเธอไป”
“ครับนาย”
หญิงสาวพุ่งตรงไปหาคนเป็นพ่อที่ถูกขังเอาไว้ด้วยกรงเหล็กราวกับนักโทษต้องคดี เห็นสภาพแวดล้อมที่พ่อตัวเองได้รับก็อดเวทนาไม่น้อย
“พ่อ…” เธอเอื้อนเอ่ยเรียกพ่อที่นั่งอยู่มุมหนึ่งด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอมองพ่อได้เพียงเลือนรางเท่านั้น เพราตรงที่พ่อนั่งค่อนข้างมืด
“มาทำไม” เบลินดาจับกรงเหล็กเอาไว้ สายตามองพ่อตัวเองที่
