หลังจากไปส่งทัศวรรณถึงบ้านในระหว่างทางกลับพายุรู้สึกสังหรณ์ใจจึงวนรถกลับมาที่คอนโดแต่กดกริ่งยังไงก็ไร้วี่แววของเจ้าของห้อง
“พราว!” ไวกว่าเสียง ร่างสูงพุ่งไปรับตัวพราวดาวที่กำลังจะล้มพับไปกับพื้นอย่างหวุดหวิด
ในสถานการณ์คับขันพายุนิ่งค้างตะลึงด้วยความตกใจเพราะจู่ ๆ ก็ปรากฏใบหน้าของหญิงสาวอีกคนทับซ้อนเข้ามาแต่ก็เป็นแค่ชั่วขณะสั้น ๆ จนชายหนุ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่สายตาเห็น คืออะไรกันแน่
แค่กๆๆ
เสียงคล้ายอาการสำลักน้ำทำให้พายุไม่มีเวลาจะมาสงสัยอะไร
“พราว พราว ได้ยินฉันไหม พราว!” น้ำเสียงร้อนรนขณะเขย่าร่างเล็กให้รู้สึกตัว สีหน้าของพายุเวลานี้ราวกับกำลังบอกอีกฝ่ายว่า
ได้โปรดอย่าล้อเล่นกับหัวใจของเขา
แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ เขาจึงรีบตรวจดูอาการเบื้องต้นแต่ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ ของร่างกายนอกจากใบหน้าขาวซีดร่างกายเย็นเฉียบและสั่นเทาจนเขาเริ่มจะใจคอไม่ดี
"พราว ตอบฉันหน่อยสิ ได้ยินที่ฉันเรียกไ
