“เรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วล่ะ”
หลังจากสิ้นสุดประโยคดังกล่าว พอร์ชที่ยืนหันหลังจึงได้ค่อยๆ หันมาเผชิญหน้ากับเจ้าของน้ำเสียงเรียบนิ่ง แผ่นหลังกว้างดูราวกับเป็นกำแพงขนาดใหญ่เพื่อใช้ปกป้องคนน้องเอาไว้ มือคู่น้อยกำชายเสื้อเขาไว้แน่น อีกทั้งยังสั่นจนรู้สึกได้
ดวงตาคมกริบทั้งสองคู่สบกันนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่พอร์ชจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบและความอึดอัดที่เกิดขึ้น
“อืม”
“มึงจะมาอืมอย่างเดียวไม่ได้เว้ย”
“ไอ้เพลิงอย่าเสียงดัง”
เพลิงแทบกรี๊ดออกมาด้วยซ้ำตอนที่เข้ามาเห็นไอ้เพื่อนหน้าหล่อกับยัยเจ้าหญิงตัวน้อยพิกกี้บูบูกำลังดูดปากกันอย่างดูดดื่ม ช็อกจนตาแทบถลนออกมานอกเบ้า นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรวะเนี่ยยย
“มึงรังแกน้องหรือเปล่า ปล่อยน้องมาหากูเลยๆ”
เพลิงรีบสาวเท้าเข้าไปหา หวังจะอุ้มนับตะวันตัวน้อยให้ออกห่างจากไอ้พอร์ช แต่พอเข้าไปใกล้ได้นิดเดียวเท่านั้น ไอ้เพื่อนตัวดีมันรีบมายืนบังพร้อมกับกอดอกมองเขา
