4
1884 คำ
ผับหรูที่ดาเรนถูกลากมาในวันนี้เป็นร้านเปิดใหม่ได้ไม่นานที่เพื่อนสนิทการันตีว่ายอดเยี่ยม ดาเรนที่ช่วงก่อนหน้ามัวแต่โหมงานหนักเพื่อให้โปรเจกต์คอนโดมิเนียมหรูใจกลางแอลเอของเขาผ่านการอนุมัติจึงไม่ได้มีเวลาสำรวจราตรีเท่ากับเพื่อนสนิท หลังจากที่โดนระเบิดที่ชื่อว่า
‘ปีเตอร์ ไวท์’ โจมตีจนสมองพรุนและไร้สิ้นเรี่ยวแรงไปหมด เขาจึงยินยอมออกมาหาอะไรดื่มแก้เครียดกับเพื่อนสนิทซึ่งโทร.มาชักชวนได้ถูกจังหวะพอดี
ดาเรนมาถึงก่อนอีกฝ่าย เขาแจ้งชื่อฟลินน์ซึ่งบอกว่าได้จองโต๊ะในมุมที่ดีที่สุดของผับเอาไว้แล้ว ก่อนจะกระหน่ำสั่งบรั่นดีมานั่งดื่มเหมือนน้ำเปล่าตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ พลางมองไปรอบๆ ผับหรูซึ่งถูกเนรมิตตกแต่งในสไตล์โมเดิร์น และเน้นความเรียบหรู เหล่าผู้คนที่มาอยู่ในสถานที่แห่งนี้มองปราดเดียวก็รู้ว่าต้องเป็นพวกชั้นสูงของเมืองนี้ไม่ต่างจากเขานั่นแหละ
รอไม่นานเพื่อนสนิทของเขาก็มาถึง ดาเรนปล่อยให้ฟลินน์พูดพล่ามเรื่องไร้สาระอย่างการที่มันถูกหนึ่งในห้าผู้เฒ่าพิทักษ์ทรัพย์ของตระกูลเบรดฟอร์ดส่งคนไปลากมันมาจากเรือสำราญกลางทะเลเพราะมันแค่โดดประชุมของบริษัท จนกระทั่งมันสังเกตเห็นนั่นแหละว่าสีหน้าเขาไม่ได้มีอารมณ์ร่วมโมโหไปกับมันเลย ฟลินน์ถึงได้ถามเขาและดาเรนก็ยินดีที่จะเล่าให้ใครสักคนที่ไว้ใจฟังในที่สุด ก่อนจะเริ่มนึกเสียใจเพราะท่าทางของมันที่แสดงออกหลังจากที่เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตนเองจบ
‘ฟลินน์ เบรดฟอร์ด’ ถึงกับพ่นเหล้าที่เพิ่งดื่มเข้าไปออกมาทางปากก่อนจะสำลักไอออกมาอย่างรุนแรงเสียจนคนมองนึกอยากช่วยให้หายไอด้วยการทุบมันให้ตายคามือไปเลย แต่ถึงอย่างนั้นสิ่งที่ทำได้ก็มีแค่เม้มปากแน่น พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิดก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มจนหมดรวดเดียว
หลังจากที่พอจะระงับอาการของตัวเองได้แล้ว ฟลินน์ก็ลดมือที่ลูบอกตัวเองก่อนถามเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงที่ยังมีความลังเลใจ เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินเท่าไรนัก
“ที่พูดเมื่อกี้...” คุณชายตระกูลเบรดฟอร์ดลอบกลืนน้ำลายตัวเองเมื่อเห็นสีหน้าเยือกเย็นของเพื่อนสนิท “ก็หมายความว่านายถูกบังคับให้หาเมียงั้นสินะ...”
“ช่วยพูดว่าถูกขอร้องให้มีทายาทของตระกูลไวท์จะดีกว่านะ”
ดาเรนขัดขึ้นเสียงเย็น อย่างน้อยการพูดแบบนี้ก็เข้าหูและทำให้รู้สึกดีกว่าเยอะ ทว่าคนฟังกลับผงะ
แล้วมันต่างกันตรงไหนวะไอ้นี่!
ถึงอย่างนั้นเมื่อเห็นสีหน้าเครียดจัดของอีกฝ่าย ฟลินน์ก็เลยไม่พูดแย้งอะไรออกมา
“แล้วแกจะหาทายาทตระกูลไวท์มาจากที่ไหนล่ะ ถ้าไม่ใช่ต้องเริ่มจากหาผู้หญิงที่แกคิดอยากให้เป็นแม่ของลูกน่ะ” ฟลินน์ถามด้วยความสงสัย และเหลือบตามองคนที่เอาแต่ดื่มเหล้าราวกับน้ำด้วยความกลัดกลุ้มใจ ก่อนจะเริ่มเพลามือตัวเองว่าควรจะดื่มให้น้อยลง ดูเหมือนเขาจะมีภาระจากคนตรงหน้าแน่ๆ อย่างน้อยก็ต้องไปส่งคนเมากลับน่ะนะ
“คิดไม่ออก แกมีความคิดอะไรดีๆ เสนอไหม”
น้ำเสียงที่ฟังแล้วทั้งกลัดกลุ้มทั้งหงุดหงิดทำให้ฟลินน์ร้องอืมยาวๆ ในลำคอ มือเรียวของเขาเผลอลูบปลายคางด้วยความเคยคิดเวลาใช้ความคิด
“ต้องเริ่มจากหาผู้หญิงที่มีคุณสมบัติดีก่อน นิสัยดี ฉลาด ไอคิวสูง อีคิวสูง ปลอดภัยไร้โรค อ้อ ต้องสวยด้วย จะมีลูกทั้งทียังไงก็ต้องเห็นใจ
เด็กด้วยการหาแม่หน้าตาดีด้วยนะ เกิดจับผลัดจับผลูแล้วลูกได้ดีเอ็นเอทางแม่มากกว่า แล้วหน้าเป็นปลาบู่ชนเขื่อนนี่น่าสงสารตายเลย หลานฉันทั้งคน...”
คำแนะนำแต่ละอย่างของเจ้าของเชนบริหารโรงแรมชื่อดังระดับโลกและกาสิโนใหญ่ในอีกหลายประเทศทำให้ดาเรนถึงกับมือสั่น วูบหนึ่งต้องจับแก้วเหล้าในมือเอาไว้แน่นไม่ให้กระตุกปาไปยังหน้าหล่อเหลาของเพื่อนสนิท
“ก็บอกแล้วว่าจะไม่ได้หาเมีย แต่กำลังมองหาทายาทของตระกูลไวท์น่ะ!”
เขากัดฟันพูด หวังเป็นอย่างยิ่งว่าไอ้หมอนี่จะไม่พูดอะไรที่ทำให้เขาแสลงใจออกมาอีก
“แต่มันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอวะ ก่อนจะมีลูกก็ต้องมีเมียก่อน มองหาเมียน่ะถูกต้องแล้ว”
คำตอบนั้นคนฟังถึงกับผงะ สีหน้าซีดเผือดอย่างช่วยไม่ได้ด้วยความสะเทือนใจ โชคดีที่ตอนนี้อยู่ในผับ ความมืดเลยช่วยอำพรางสีหน้าของเขาไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตเห็น อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องรู้สึกอายไปมาก
กว่านี้ไงล่ะ!
“ก็อยากได้แต่ลูก แต่ไม่อยากแต่งงาน!”
ดาเรนพูดเหมือนตอกย้ำอีกครั้ง คิดถึงปัญหาที่โดนคนแก่กว่าที่บ้านโยนโครมใส่หน้าแล้วรู้สึกว่าเส้นเลือดข้างขมับจะเต้นตุบๆ ไอ้โรค
ไมเกรนที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็จะเป็นในตอนนี้แหละ!
“ก็ไม่ต้องแต่งงานสิ อยู่ด้วยกันเฉยๆ ไปเลย พอคลอดลูกปุ๊บก็เลิกกันเลย...จบ! หมดปัญหา!”
คำแนะนำที่ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นทำให้ดาเรนเริ่มเรียนรู้แล้วว่าเพื่อนสนิทเป็นพวกที่พึ่งพาไม่ได้ ‘แล้วฉันทนคบไอ้หมอนี่มาได้ยังไงตั้งนานวะ! ควรถือโอกาสเลิกคบมันได้แล้วตอนนี้!’
“ช่างฉันเถอะ” ดาเรนบอกอย่างอ่อนล้า...แน่นอนว่ามันต้องเป็นความอ่อนล้าภายในจิตใจของเขานี่แหละ! “…เดี๋ยวฉันคงคิดออกเองล่ะ มีเวลาตั้งหกเดือน”
“ใช่ไหมล่ะ?” คราวนี้น้ำเสียงของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยเหมือนๆ กันร่าเริงแจ่มใสขึ้น อีกฝ่ายผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วเปลี่ยน
ที่นั่งมานั่งข้างกายของเขา มือใหญ่ตบลงบนบ่าหนักๆ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “ฉันชวนนายมาที่นี่ก็อยากจะให้นายคลายเครียด นี่เป็นผับเปิดใหม่ของเพื่อนฉันเอง แต่แน่นอนว่าฉันก็มีหุ้นอยู่ด้วย บอกเลยว่าเด็ด!” อีกฝ่ายการันตีด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนจะเอียงหน้ากระซิบข้างหูของเขา “ถ้านายอยากได้บริการพิเศษ ฉันสามารถจัดให้ได้นะ บอกเลยว่าใหม่ๆ ทั้งนั้น เคยลองมาแล้วด้วย ใช้ได้เลย”
คำการันตีคุณภาพทำให้คนที่อยู่ในสถานะ ‘ผีเห็นผี’ เพราะรู้สันดานกันดีว่าเป็นอย่างไรอย่างดาเรนถึงกับเปลี่ยนสีหน้า มุมปากหยักสวยของซีอีโอของไวท์ เรียลเอสเตทกระตุกยิ้มด้วยความสนใจทันที
“เอาสิ ตอนนี้เบื่อจะตายอยู่แล้ว”
เขาตอบรับคำชวนของเพื่อนสนิทอย่างรวดเร็ว
เพื่อนสนิทของเขาหัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะตบมือลงบนอกของเขาสองสามที “เชื่อมือได้เลย รับรองจะจัดที่เด็ดๆ ให้ รับรองว่าถึงใจจนลืมเรื่องกลุ้มวันนี้อย่างแน่นอน!”
ดวงตาของดาเรนเป็นประกายด้วยความสนใจ เขาห่างจากเรื่องนี้มาก็ราวๆ สองสามเดือนแล้วนับตั้งแต่เลิกกับแฟนสาวคนล่าสุดไป ก็ไม่เชิงว่าเบื่อหรอกนะ แต่คนนั้นแค่น่ารำคาญมากไปหน่อย แล้วเขาเป็นคน
ขี้รำคาญแถมงานก็หนักด้วยเลยขอเลิก แล้วก่อนหน้านั้นเพิ่งเคยโดนปู่ถามเรื่องทายาทเป็นครั้งแรก เลยยังขยาดที่จะมองหาคนใหม่ตามประสาหนุ่มเจ้าเสน่ห์
แวบหนึ่่งดาเรนเงยหน้าขึ้น มองตรงไปยังกลุ่มสาวๆ ที่กำลังหัวเราะเฮฮาฉลองอะไรกันสนุกสนาน ดวงตาของเขาจ้องมองหญิงสาวร่างเล็กที่สุดในกลุ่ม ดวงหน้ารูปไข่เห็นไม่ชัด แต่จากประสบการณ์รู้ว่าน่าจะเป็นคนสวย แต่ที่ทำให้สนใจมากกว่าก็คือหุ่นเล็กกะทัดรัดแต่ดูมีส่วนเว้าส่วนโค้งล่อใจ พานทำให้คนมองชักรู้สึกอยากจะกลืนน้ำลาย โดยเฉพาะกับทรวงอกอิ่มที่ผลิดันเสื้อเชิ้ตสีขาวของเจ้าหล่อน ดูใหญ่โตเกินตัวเด่นสะดุดตา
และที่ดูสะดุดตาก็เพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่ไม่ได้แต่งตัวจัดเต็ม แต่กลับมาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวรัดรูปที่เน้นสะโพกกลมและเอวเล็กคอดกิ่วที่ดาเรนคิดว่าแค่ใช้มือข้างเดียวของเขาทาบลงบนเอวนั้น น่าจะเล็กกว่าฝ่ามือของเขาก็เป็นได้
“มองหาเหยื่อตาเป็นมันเชียวนะ พอบอกว่าจะพา ‘คลายเครียด’ เนี่ย”
เสียงของฟลินน์ที่แซวขึ้นดึงความสนใจของดาเรนให้หันกลับไปมองยังคนพูด ทายาทตระกูลไวท์เลยคลี่ยิ้มกริ่ม ก่อนพยักพเยิดไปข้างหน้าซึ่งเป็นทิศทางของหญิงสาวที่เขามองเธออยู่พร้อมกับบอกความต้องการของตนเองกับเพื่อนสนิทว่า
“ต้องการสไตล์นั้นน่ะ หาให้หน่อยสิ”
“อยากได้คนนั้นเลยไหมล่ะ?”
คนเป็นเพื่อนเอ่ยท้าทาย รอยยิ้มระรื่นอย่างคนขี้เล่นประดับบนเรียวปาก
“ไม่เต็มใจขายก็ไม่เอานะโว้ย”
ดาเรนหรี่ตามองประท้วง ดูท่าทางแล้วเจ้าหล่อนไม่น่าจะเหมือนคนที่ทำอาชีพประเภทนั้น ถึงจะรักสนุกอย่างไรเขาก็มีขอบเขตของตัวเองอยู่
คนอย่างดาเรน ไวท์ มีแต่ผู้หญิงอยากขึ้นเตียงกับเขาเอง...ไม่มีต้องบังคับฝืนใจใครทั้งสิ้น!
“ก็ไม่ต้องซื้อไง อาจจะถูกใจวัน ไนท์ สแตนด์กันก็ได้” ถึงน้ำเสียงจะร่าเริง แต่ก็ติดจะเหยียดหยันอยู่ในที
ดาเรนปรายตามองเพื่อนสนิท เห็นฟลินน์เหมือนจะร่าเริงและเจ้าเสน่ห์ แต่จริงๆ อีกฝ่ายกลับมีบาดแผลที่ทำให้ไม่สามารถเชื่อใจผู้หญิงคนไหนได้อีก ถึงได้มองว่าผู้หญิงเป็นแค่สินค้าที่ ‘ซื้อได้’ และถ้าซื้อไม่ได้ก็แค่ ‘ใช้เสน่ห์’ ก็พอ! แค่อย่างหลังอาจจะใช้พลังงานในการล่อลวงมากกว่าก็เท่านั้น!
“ไม่ล่ะ” ดาเรนตัดสินใจปฏิเสธ เมื่อเห็นว่าแม่สาวตัวเล็กที่เขาเล็งไว้นั้นไม่ได้ดูกลมกลืนเหมือนจะเป็นพวกชอบปาร์ตี้รักสนุก เขาไม่อยากทำบาปกับเด็ก...ที่อาจจะเพิ่งริหนีเที่ยวกลางคืนเป็นครั้งแรกแบบนี้ “หารูปร่างหน้าตาสไตล์นั้นแทนเถอะ คราวนี้เต็มใจซื้อ จะได้ไม่ต้องถนอมอะไรมาก ใช้งานได้เต็มที่”
เพราะเขาเครียดจนจะบ้า อยากระบายความอัดอั้นสุดๆ ไม่นึกอยากถนอมใครเท่าไรหรอกเวลานี้!
คำตอบตรงๆ ของเขาทำให้เพื่อนสนิทพยักหน้า ไม่นานก็เห็น
ฟลินน์ลุกขึ้นยืนก่อนจะตรงไปจัดการให้เขาและคาดว่าคงจะจัดการให้ตัวมันเองด้วย ขณะที่ดาเรนเลือกจะมองแก้วเหล้าในมือตัวเองแทน เลิกมองหญิงสาวคนนั้นในทันทีเพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องมองคนที่อยากได้...แต่ไม่ได้!
- ผู้เขียน
