3
1760 คำ
ปีเตอร์ปรายตามองหลานชายด้วยสายตาเยือกเย็นรู้เท่าทัน
“เมื่อไหร่แกจะแต่งงานล่ะ”
ปีเตอร์ถามหลานชายตรงๆ ไม่คิดจะต่อปากต่อคำไร้สาระกับอีกฝ่าย แล้วสุดท้ายก็จะได้ไม่ลืมไปว่าเขาจะพูดอะไรกับมัน!
“ก็…อย่างที่ผมบอกไงครับว่ายังไม่เจอคนถูกใจ”
“งั้นฉันหาให้แกเอาไหม?”
ข้อเสนอนั้นทำให้ดาเรนเบิกตากว้างส่ายหน้าปฏิเสธทันที “เราเคยคุยกันแล้วว่าเรื่องอะไรปู่ก็บงการได้ ที่ทำไม่ได้คือเรื่องคนรักของผม!”
โชคดีที่ปีเตอร์ยังพอมีหัวใจเชื่อในรักแท้อยู่บ้าง เพราะตัวเองก็ไม่ได้แต่งงานเพราะฐานะทางสังคมหรือชนชั้นอะไร ดาเรนเลยไม่ได้ถูกบีบว่าต้องแต่งงานเพื่อต่อยอดธุรกิจอะไรพวกนั้น เรื่องคนรักนั้นเลยตกลงกันได้ตั้งแต่เขาเป็นวัยรุ่นแล้วว่าอีกฝ่ายจะไม่ห้ามปรามอะไรถ้าเขาจะมีแฟนสาวที่ไม่สมฐานะอยู่บ้าง ขอเพียงรักกันเท่านั้นก็พอ
แต่ถึงอย่างนั้นด้วยสถานะทางสังคม สิ่งแวดล้อม และระดับคนที่เขาคบหา ดาเรนก็ไม่เคยคบหาใครที่อยู่ต่ำกว่าตัวเองอยู่แล้ว
“ฉันก็ไม่ได้บังคับแกเสียหน่อย แค่จะหาทางเลือกให้แกเอง เผื่อแกหาเองแล้วจะหาไม่เจอน่ะสิ แถมเกิดไปซี้ซั้วคว้าเอาคนที่ไม่ได้ตรวจสอบมาก่อนล่ะก็...”
“ผมไม่ได้โง่จนเอาใครก็ไม่รู้มาเป็นแม่ของลูกหรอกน่า!” ดาเรนตอบโต้อย่างหงุดหงิด “เพราะเลือกตามที่ปู่พร่ำบอกนั่นแหละถึงเลือกใครไม่ได้สักทีไงล่ะ!”
ปู่ของเขาชอบผู้หญิงอ่อนโยน อ่อนหวาน เรียบร้อย หากทว่ากลับเข้มแข็งและมีอารมณ์ขันเหมือนกับย่าที่ตายไปแล้ว! ลูกสะใภ้ที่พ่อหาให้หรือก็คือแม่ของเขาก็มีนิสัยแบบนั้น แล้วสุดท้ายปู่ก็ยังมาฝังหัวเขาเรื่อง
สเป็กพวกนั้นด้วย! ทำให้พอเขาเจอพวกลูกคุณหนูที่แกล้งทำเป็นเรียบร้อยอ่อนหวานพวกนั้นเขาก็เอียนจนทนคบได้ไม่เกินสามเดือนน่ะสิ! ยิ่งไอ้ประเภทอ่อนหวานอ่อนโยนแต่ร้อนบนเตียงเหมือนมืออาชีพอย่างนั้น ใครจะไปเชื่อได้ลงว่าพวกเธอทั้งหลายยังอ่อนหวาน เรียบร้อยน่ะ! เขาเลยไม่เคยถูกใจใครเลยนอกจากคบฆ่าเวลาไปวันๆ เท่านั้นน่ะสิ!
“ก็ที่ฉันบอกแกมันคือคุณสมบัติที่ดีของแม่ของลูกนี่หว่า!” ปีเตอร์โต้เถียงหลานชายเสียงดัง “แต่แกมันตาบอดที่มองหาไม่เจอเอง”
ความผิดเขาไหมล่ะ!
“นั่นแหละ ปู่ก็รู้ว่าสมัยนี้จะหาอย่างที่ปู่ชอบเหมือนเมื่อก่อนน่ะมันยาก ปู่ต้องให้เวลาผมบ้าง”
“แล้วไอ้ที่ผ่านมาสามสิบสองปีไม่ใช่เวลาที่ฉันให้แกหรือยังไง?”
คราวนี้ดาเรนมองค้อนคนเป็นปู่ตาแทบกลับ
“นั่นไม่ใช่แล้วคุณปู่ นี่เป็นคนที่จะอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต อย่างน้อยก็ต้องเลือกนานๆ สิ”
“แกไม่ได้ซื้อสินค้าอะไร ใช้หัวใจตัดสิน อย่าใช้สมองมากเกินไป”
“ถ้ามีคุณสมบัติที่ต้องการ ยังไงก็ต้องใช้สมองคิดบ้างนั่นแหละ!”
คนเป็นหลานโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้
ปีเตอร์เห็นท่าทางไม่ยอมแพ้ของดาเรนแล้วก็ถอนหายใจเฮือกอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะยื่นคำขาดที่คราวนี้เอาจริงอย่างแน่นอน
“หกเดือน..ฉันให้เวลาแกหกเดือน ถ้ายังไม่มีวี่แววว่าแกจะแต่งงานกับใครสักคนหรือมีลูกแล้วล่ะก็...ฉันจะหาให้แกเอง!”
คนฟังถึงกับผงะ ส่ายหน้ายิกๆ เป็นเชิงปฏิเสธ “ผมไม่ยอมรับคำขอร้องของปู่หรอก!”
คราวนี้ปีเตอร์ปรายตามองหลานชายที่ถอดแบบจากตัวเองอย่างเย็นชา “ฉันไม่ได้ขอร้อง...แต่นี่เป็นคำสั่ง!”
“งั้นผมจะไม่ทำตาม”
ประโยคนั้นทำให้ปีเตอร์ยืนขึ้น ความสูงเขาไล่เลี่ยกับหลานชายตัวโต มองอีกฝ่ายที่มีสีหน้าไม่พอใจและเอาแต่ใจก่อนจะยิ้มอย่างเป็นต่อ
“ฉันพูดคำเดิมว่าหกเดือน...ถ้าแกหาคนที่จะแต่งงานไม่ได้หรือมีวี่แววว่าจะมีทายาทให้ตระกูลไวท์ล่ะก็...ฉันจะถอดแกจากการเป็นซีอีโอของไวท์ เรียลเอสเตท แกก็รู้ว่าอำนาจที่แท้จริงยังอยู่ในมือของฉัน บอร์ดบริหารถึงจะเปลี่ยนคนไปบ้างหลังจากที่ฉันขึ้นมาเป็นที่ปรึกษาอาวุโส แต่ยังไงก็ยังมีสายสัมพันธ์ที่ดีพอที่ฉันจะขอร้องให้ทำการโหวตซีอีโอคนใหม่ได้อยู่ อย่างไอ้หนุ่มตระกูลคิงสตันนั่นก็เป็นคนหนุ่มที่ใช้ได้ แถมดูขยันขันแข็ง ไม่มีข่าวฉาวเหมือนแกอีกด้วย คงจะทำให้ผลประกอบการของไวท์ เรียลเอสเตทดีกว่าแกบริหารในตอนนี้ด้วยซ้ำ”
คิงสตัน…นี่ปู่คิดจะเอาไอ้คนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าอย่างเคนเดล คิงสตันขึ้นมาแทนที่เขาอย่างนั้นเหรอ!
“ปู่ทำอย่างนี้ไม่ได้!”
“ฉันทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ...ก็หวังดีอยากให้แกมี ‘เวลา’ มากพอจะไปตามหารักแท้อะไรนั่นเชียวนะ”
คราวนี้ดาเรนถึงกับสบถอย่างอดไม่อยู่
“โอเค! ผมยอมปู่แล้ว ขอเวลาผมหกเดือนแล้วปู่จะได้เห็นทายาทของตระกูลไวท์ของปู่แน่ๆ !”
“ฉันรักหลานอย่างแกที่สุดก็ตรงนี้แหละแดน...” คนเป็นปู่เดิน
ยิ้มร่าเข้ามาหา เหมือนกับคนวัยแปดสิบกว่าที่ควรจะทำตัวเป็นคุณปู่ใจดีแล้วไปเดินเล่นกับหมาแมวออกกำลังกายในสวนสาธารณะ “…หลานชายสุดน่ารักที่ทำทุกอย่างที่ปู่แก่ๆ อย่างฉันต้องการ”
ดาเรนได้ฟังแล้วก็ตาเหลือก...บางครั้งก็อดคิดถึงบิดามารดาที่แม้จะเงียบขรึมไปบ้างและไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเท่าไรนัก ทว่าก็ไม่เคยเอาความรักมาใช้ในข่มขู่เขาแบบนี้
แด๊ด มัม…ทำไมถึงทิ้งผมไว้กับปู่ปีศาจคนนี้ด้วยเนี่ย!
“ท่านปีเตอร์ไปแล้วใช่ไหมครับ?”
จอร์แดนที่หลบไปอยู่ที่อื่นอยู่นานโผล่กลับมาอีกทีก็เห็นคนเป็นเจ้านายอยู่เพียงลำพัง ท่าที่อีกฝ่ายเอาสองมือกุมขมับราวกับกำลังทุกข์หนักจนไม่สนใจตอบคำถามของเขาก็ทำให้จอร์แดนได้แต่เม้มปากแน่นแล้วทำท่าจะเดินหนีออกไปจากห้อง ทิ้งให้คนมีทุกข์อยู่เพียงลำพังเสียจะดีกว่า
ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวขยับออกไปจากห้อง เขาก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อร่างสูงใหญ่ของคนเป็นเจ้านายเบือนหน้ามามองเขาช้าๆ จอร์แดนเห็นดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้นเหมือนมีเส้นเลือดฝอยขึ้นนัยน์ตาเสียจนแทบจะเห็นเป็นสีแดงก่ำ
คนเป็นผู้ช่วยเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปชั่วพริบตานั้นแล้วได้แต่ผงะ สะ…แสดงว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ๆ เจ้านายที่เจ้าเล่ห์กลิ้งกลอก แถมอารมณ์ดีเหมือนโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ที่ไม่มีอะไรมาทำให้ขุ่นหมองใจได้ถึงได้กลายสภาพเหมือนวิญญาณอมทุกข์ได้ถึงขนาดนี้
“จอร์จ…”
เสียงห้าวทุ้มแหบพร่าเรียกชื่อเขา ทำให้คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้ง
“ครับ?!”
“ทำยังไง...”
“…”
จอร์แดนไม่พูดอะไร แต่จ้องมองคนเป็นเจ้านายที่หันกลับไปกุมขมับเขม็ง
“…ถึงจะมีลูกได้ ภายในหกเดือน”
“หา!”
คำถามนั้นทำให้คนเป็นลูกน้องเบิกตากว้าง อุทานลั่นอย่างตื่นตระหนก
‘ฉันไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม คนอย่างดาเรน ไวท์น่ะเหรอจะอยากมีลูกภายในหกเดือนน่ะ!’
หากทว่าพอมองสภาพของอีกฝ่ายแล้ว บวกกับที่รู้จักกันมานานจอร์แดนก็รู้แล้วล่ะว่านี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
‘ท่านปีเตอร์คงต้องมาบีบบังคับเจ้านายของเขาแน่ๆ แต่..แต่งงานนี่นะ คิดภาพไม่ออกเลยจริงๆ ’
ดาเรน ไวท์เป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ภาพลักษณ์ของคนภายนอกที่เห็นเขาล้วนแล้วแต่ตราหน้าเขาว่าเป็นจอมเสเพลที่พร้อมจะล่อลวงผู้หญิงกันทั้งสิ้น ด้วยใบหน้าหล่อเหลาคมคายชวนฝัน ดวงตาคมกริบสีเขียวมรกต จมูกโด่งตรงรับกับริมฝีปากสีสดเต็มอิ่มที่พร้อมจะโปรยยิ้มอยู่ตลอดเวลา รูปร่างสูงใหญ่ของดาเรนนั้นดูดีเสียยิ่งกว่านายแบบชื่อดังระดับโลกเสียอีก และด้วยหน้าตา ฐานะ และคุณสมบัติต่างๆ ของดาเรน ไวท์ที่เข้าข่ายชายในฝันนั้นส่งผลให้เขาเป็นหนึ่งในนักธุรกิจที่ขึ้นชื่อว่าเนื้อหอมที่สุดและมีข่าวฉาวมากที่สุดคนหนึ่งเลยก็ว่าได้
แต่ถึงจะเป็นเพลย์บอยในชีวิตส่วนตัว ทว่าโลกการทำงานดาเรนกลับได้ชื่อว่าเป็นจิ้งจอก เพราะความเจ้าเล่ห์และแผนการบริหารของเขาที่พลิกไปมาจนยากจะคาดเดา ทั้งล่อหลอกสารพัดทำให้ไวท์ เรียลเอสเตท
ที่เป็นเบอร์หนึ่งด้านอสังหาริมทรัพย์ของอเมริกานั้นกลับมีผลประกอบการเพิ่มขึ้นสวนกระแสกับภาวะเศรษฐกิจที่ซบเซาเพราะกลยุทธ์การบริหารของจิ้งจอกเจ้าเสน่ห์อย่างดาเรน ไวท์แท้ๆ
ทว่านอกจากธุรกิจทางด้านอสังหาริมทรัพย์แล้วตระกูลไวท์ยังมีธุรกิจอื่นที่เข้าไปเป็นผู้ถือหุ้นบ้าง พาร์ทเนอร์บ้าง รวมถึงเป็นผู้บริหารโดย
ตรงเองก็ด้วยในอีกหลายกิจการ ก็ไม่แปลกที่ปีเตอร์ ไวท์ ผู้เป็นปู่แท้ๆ จะกลัวเรื่องทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลจะไม่ได้เกิดมา เพราะดาเรนถ้าไม่ทำงานก็เอาเวลาขลุกแต่กลับผู้หญิง ทว่ากลับไม่มีท่าทีจะยอมแต่งงานเลยแม้แต่น้อย ยิ่งตระกูลไวท์ได้ชื่อว่ามีทายาทน้อยมากเพราะนับขึ้นไปสี่รุ่น แต่ละคนมีบุตรชายเพียงคนเดียวเท่านั้น ส่งผลให้ภาระหนักตกอยู่ที่ดาเรนที่เป็นทายาทคนสุดท้ายของตระกูลไวท์ จึงถูกบังคับให้ต้องพยายามมีทายาทเพื่อสืบทอดตระกูลที่เก่าแก่และยิ่งใหญ่อย่างตระกูลไวท์ให้ได้!
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เขาอายุแค่สามสิบสองจะให้รีบแต่งงานมีครอบครัวหรือมีทายาทไปทำไม ปู่น่ะกลัวไม่เข้าเรื่องว่าเขาจะตายไวเหมือนพ่อกับแม่! บาปหนา หยาบช้า หนังหนา หน้าด้าน อย่างเขาพระเจ้าไม่เอาตัวไปง่ายๆ หรอก กลัวอะไรกันก็ไม่รู้! เลยตกที่นั่งซวยมาถึงเขาอย่างนี้น่ะสิ!
- ผู้เขียน
