1
1641 คำ
สี่เดือนก่อนหน้านั้น...
เพล้ง!
เสียงของแก้วที่ตกแตกทำให้นิกษาถึงกับสะดุ้ง แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องที่เป็นต้นกำเนิดเสียงเมื่อสักครู่ พอไปถึงที่หมายแล้วหญิงสาวถึงกับผงะ ก่อนจะรีบปรี่เข้าไปหาร่างผอมแห้งของชายชราซึ่งส่งเสียงอือๆ อาๆ แล้วอ้าปากพะงาบๆ บนเตียงด้วยท่าทีที่เห็นได้ชัดว่ากำลังโมโหกราดเกรี้ยว เพราะแววตาที่จ้องมองตัวต้นเหตุนั้นเต็มไปด้วยความโกรธเคืองที่อัดแน่น
“แด๊ด!” เธอเรียกชราชายด้วยน้ำเสียงตกใจ ก่อนจะหันไปตามทางที่สายตาสีซีดของชายชราซึ่งจ้องเขม็งไปยังมุมห้อง ตอนนั้นเองถึงได้เห็นตัวต้นเหตุที่ทำให้แก้วน้ำซึ่งวางอยู่โต๊ะเล็กข้างหัวเตียงตกลงมาแตก
“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะยะนังนิกกี้!” หญิงสาวผมสีบลอนด์ทองเป็นลอนยาวสลวยถึงกลางหลังถลึงตาดุใส่เธอพลางแก้ตัว “ฉันแค่เข้ามาเยี่ยมแด๊ดเท่านั้น แต่เขากลับเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ปัดแก้วน้ำตกลงมาแตกอย่างนั้น เสียเวลาจริงๆ”
คนที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวแก้ตัวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด นิกษาไม่เชื่อที่อีกฝ่ายพูดสักนิด พีท แอนเดอร์สันจะมีปัญญาอะไรมาปัดแก้วน้ำตกแตกในเมื่อเขาเป็นอัมพาตทั้งตัว! แต่ก็เหนื่อยใจเกินกว่าจะเอ่ยอะไรออกมา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ ‘นาตาชา’ แอบเข้ามาในห้องของผู้เป็นบิดาแล้วแอบขโมยข้าวของในห้องอีกฝ่ายออกไปขายหลังจากที่หมดเงิน
เธอเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและแค้นใจจนน้ำตาแทบไหลของชายชราที่ป่วยเป็นอัมพาตทั้งตัวทำให้ลุกขึ้นก็ไม่ได้ พูดก็ไม่ได้แล้วถอนหายใจด้วยความสงสารจับหัวใจ ถึงจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของคนในอ้อมกอดเหมือนหญิงสาวตรงหน้าแต่เธอก็รักชายชราที่เลี้ยงดูเด็กกำพร้าอย่างเธอมาเหมือนลูกแท้ๆ คนนี้มาก และไม่เคยเข้าใจว่าทำไมนาตาชาถึงดูไม่รักพ่อของตัวเองเอาเสียเลย
“พี่อยากได้อะไรคะ” เธอตัดสินใจถามออกไปตรงๆ “ถ้าจะเอาเงินของแด๊ด ไม่ได้อยู่ในห้องนี้หรอก”
“ใครจะไปอยากได้เงินตาแก่นี่กัน!” นาตาชาตวาดอย่างหัวเสียและเจ็บใจ แต่ถึงอย่างนั้นเรื่องเงินทอง ในเมื่อนังเด็กเหลือขอนี่เสนอขึ้น
มาเธอก็จะรับเอาไว้ “แต่เธอมีเท่าไร”
คำถามนั้นทำให้นิกษาถอนหายใจยาว
“หนูให้พี่ได้แค่ห้าร้อยเท่านั้นแหละค่ะ”
นี่เป็นเงินที่เหลือจากค่าใช้จ่ายทุกอย่างของอาทิตย์นี้และเป็น
เงินเก็บสำหรับค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเธอ แต่ยกให้นาตาชาได้ถ้าอีกฝ่ายจะไม่มาสร้างความเดือดร้อนให้เธอกับแด๊ดอีก
“แค่ห้าร้อย! ฉันต้องการพันนึง!” อีกฝ่ายต่อรอง
“หนูให้ได้แค่นี้ ถ้าพี่ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา”
นาตาชาถลึงตาใส่เธอทันที ขณะที่ชายชราได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับร้องอือออในลำคอเป็นเชิงคัดค้านเพื่อไม่ให้เธอให้เงินนาตาชาไป
แม้จำนวนเงินจะน้อยกว่าที่คิดไปหน่อย แต่นาตาชาก็รีบคว้าเอา
ไว้อย่างรวดเร็ว เงินน้อยก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ซึ่งหลังจากที่เงินจำนวนห้าร้อยดอลล่าตกไปอยู่ในมือของเธอ หญิงสาวร่างอวบอัดก็รีบหนีออกไปจากบ้านหลังนี้โดยทันที ทิ้งให้นิกษาต้องหันไปปลอบชายชราที่ส่งเสียงอย่างขัดใจที่เธอยอมให้พี่สาวรังแกอีกแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแด๊ด เงินส่วนนี้ไม่ได้กระทบกับค่าใช้จ่ายอะไร หนูไม่ลำบากหรอกค่ะ”
“อือ!”
อีกฝ่ายร้องเหมือนจะขัดใจ ดวงตาสีฟ้าซีดมีน้ำตาไหลพรากลงมาด้วยความคับแค้นใจ
นิกษาเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนพร้อมกับปลอบประโลมคนที่ดูแลเธอมาตั้งแต่ยังเล็กว่า “แด๊ดอย่าเสียใจเลยนะคะ ทำใจให้สบายๆ ดีกว่า”
“อือ…”
“หนูไม่เหนื่อยอะไรหรอกค่ะ แค่นี้ทำไมหนูจะทำเพื่อแด๊ดไม่ได้ล่ะคะ นอนพักเถอะนะคะ เดี๋ยวได้เวลาทานข้าวกับทานยาแล้วหนูจะมาปลุก”
หญิงสาวบอกพลางประคองร่างชายชราให้นอนดีๆ บนเตียงพร้อมกับห่มผ้าให้อีกฝ่าย ขณะที่พีทได้แต่จ้องหน้าเธอแล้วปล่อยน้ำตาไหลพรากลงมา ดวงตาคู่นั้นราวกับจะบอกเธอว่าขอโทษที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้
หญิงสาวยิ้ม ก่อนจะส่ายหน้าและบอกเขาอีกครั้งว่า
“หนูรักแด๊ดนะคะ บอกเลยว่าหนูไม่ลำบากจริงๆ ค่ะ…ไม่ลำบากอะไรจริงๆ”
-----
“โอ๊ย! ฟังแล้วขัดใจจริงๆ ก็บอกแกแล้วยังไงล่ะว่าอย่าไปให้เงิน
นังปลิงนาตาชานั่นอีก!”
เสียงบ่นของเพื่อนสนิทดังขึ้นด้วยความหงุดหงิดและขัดใจทำให้คนถูกบ่นได้แต่ทำหน้าเจื่อน นิกษาเลยได้แต่ก้มหน้าแล้วใช้ปลายเท้าเขี่ยพื้นโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อีกฝ่ายบ่น และคนที่กำลังจะร้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นอย่างเธอก็ไม่มีสิทธิ์อะไรจะบ่นคนตรงหน้าด้วย
“นี่! เลิกทำหน้าเป็นเด็กมีปัญหาได้แล้ว ถ้าเงินมันไม่พอก็มาเอากับฉันก่อน ตอนนี้เธอแทบจะไม่ได้นอนอยู่แล้ว ไม่ต้องคิดหางานอะไรเพิ่มแล้ว!”
น้ำเสียงของ ‘คริสต้า เจฟเฟอร์สัน’ เอ่ยอย่างหงุดหงิด ขณะเปิดกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกเพื่อให้เพื่อนสนิทยืมเงินที่เพิ่งคืนไปเมื่อสามวันที่แล้วอีกครั้ง แต่คราวนี้นิกษารีบห้ามอย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่เอานะคริสต้า แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว เอาเป็นว่าถ้ามีงานอะไรให้ทำก็แนะนำฉันมาได้เลย รับทำทุกอย่างเลย”
หญิงสาวบอกกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงแข็งขึ้นผิดจากเมื่อครู่แล้วปัดมือที่อีกฝ่ายยื่นเงินมาให้ออกห่างจากตัว แต่คริสต้ากลับไม่ฟัง ยัดเงินปึกเล็กๆ นั้นใส่มือเธอจนได้
“ไม่ย่ะ! ฉันน่ะจะปล่อยให้เพื่อนสนิททำงานงกๆ หัวโตแบบเดิมไม่ได้อีกแล้วล่ะย่ะ! อีกอย่างบอกเลยว่าฉันรวย! แค่นี้ไม่สะเทือนขนหน้าแข้งของฉันหรอก! โอ๊ย! นี่ถ้าไม่เห็นแก่เธอจะให้คนตามไปสั่งสอนนังปลิงพี่สาวของเธอจริงๆ คนบ้าอะไรไร้สามัญสำนึกที่สุด ทั้งๆ ที่เขาเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพีท แต่นี่กลับ...”
“ช่างมันเถอะ ใจเย็นๆ อย่าคิดอะไรมากเลย” หญิงสาวรีบปลอบโยนคนที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนให้ใจเย็นลง “ดูอย่างฉันสิ พอไม่คิดอะไรก็เลยไม่ร้อนใจสักนิด อีกอย่างดูแลแด๊ดแค่นี้เอง ฉันทำคนเดียวได้สบายมาก แค่นี้น่ะตอบแทนที่แด๊ดเลี้ยงดูฉันจนโต คิดว่าฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเขาไม่ได้ด้วยซ้ำไป”
“ย่ะ ยายแม่พระ” คนฟังแดกดันอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ “แล้วเป็นไงล่ะเพราะไม่ยอมทำอะไรให้มันเด็ดขาด นังปลิงนั่นก็เลยคอยสูบเลือดสูบเนื้อไปด้วยเลย!”
“ก็…”
“เลิกแก้ตัวให้คนอื่นได้แล้ว! ถ้าจะแก้อะไรก็แก้นิสัยแม่พระของเธอก่อนเลยนิกกี้! ไม่อย่างนั้นถ้าได้ยินว่ายอมอีก คราวหน้าฉันจะตามไปทวงเงินคืนจากนังนาตาชาเอง เข้าใจไหม!”
นิกษาเจอคำขาดอย่างนั้นเลยได้แต่หุบปากลงฉับ แล้วพยักหน้าหงึกๆ รับก่อนจะก้มหน้าลงด้วยท่าทีราวกับสำนึกผิดอย่างนั้น ทำให้คนมองถอนหายใจเฮือก เห็นใบหน้าอิดโรยเหมือนคนนอนไม่พอของเพื่อนสนิทร่างเล็กแล้วก็สงสารจนต้องเอื้อมมือไปโอบไหล่อีกฝ่าย ดึงเข้ามากอดแล้วตบลงบนบ่าเล็กๆ หนักๆ ด้วยกริยาปลอบใจอย่างคนที่มีนิสัยแข็งๆ อย่างเธอจะทำได้ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยไปว่า
“นี่ อาทิตย์หน้ายังไงก็วันเกิดฉัน นัดกันแล้วด้วยว่าจะฉลองที่ผับเปิดใหม่นะ ถ้าเธอไม่มาฉันจะโกรธเธอจริงๆ ด้วย”
คำสั่งแกมบังคับนั้นทำให้นิกษาได้แต่พยักหน้ารับหงึกๆ “ไปแน่ๆ คริสต้า สัญญาเลยว่าคราวนี้ไม่เบี้ยวเด็ดขาด”
“ให้มันจริงเถอะ” เธอมองค้อนคนตัวเล็กกว่า เพราะนัดสิบครั้งเธอมักจะโดนเบี้ยวไปแล้วเจ็ด อีกหนึ่งอีกฝ่ายมาเจอหน้าแล้วรีบกลับ ส่วนสองครั้งที่เหลือก็เพราะเธอเป็นฝ่ายบุกไปลากตัวออกมาเองน่ะสิ!
“จริงสิ บอกแล้วว่าสัญญาน่า”
“ดีมาก แล้วไม่ต้องเอาของขวัญอะไรมานะที่รัก แค่เธอมาก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดของฉันแล้วล่ะ”
คริสต้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มเพื่อนสนิทตัวเล็กทันควัน นิกษาที่มักจะโดนคริสต้าลวนลามเล็กๆ น้อยๆ มาตั้งแต่เรียนไฮสคูลเลยได้แต่ถอนหายใจยาว เลิกถือสาอีกฝ่ายในที่สุด แม้ว่าในความเป็นจริง คริสต้าจะชอบผู้หญิงด้วยกัน แต่เธอก็รู้ว่าเพื่อนไม่ได้คิดอะไรกับเธอเด็ดขาด อาจจะเพราะส่วนหนึ่งเป็นเพื่อนรักกัน หากอีกเหตุผลก็เพราะคริสต้ามีคนรักที่เป็นถึงนางแบบมีชื่อเสียงน่ะสิ!
และนางแบบคนนั้นก็เป็นเพื่อนของเธอด้วยเหมือนกัน!
- ผู้เขียน
