ดาเรนเดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยสภาพ ‘โทรม’ เพราะอดนอนมาจนจะครบสี่วันเข้าไปแล้ว ดวงหน้าของเขาตอนนี้เริ่มรกครึ้มไปด้วยเคราสั้นๆ ตามแนวคางเพราะไม่ได้รับการโกน ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมาเขาได้แต่นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องผ่าตัด เนื่องจากผู้เป็นปู่ที่ล้มป่วยด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน
และหลังจากที่แพทย์ช่วยกันยื้อชีวิตมาอย่างยาวนาน...ปู่ของเขาก็รอดชีวิตจนได้ ถึงแพทย์จะบอกว่าการผ่าตัดผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่ก็ไม่ได้บอกเขาว่าอาการของผู้เป็นปู่นั้นดีขึ้นแล้ว
ซึ่งจากการล้มป่วยของปู่คราวนี้ก็ทำให้ดาเรนได้รู้ในตอนนี้เองว่าเหตุใดท่านถึงได้เร่งรัดเรื่องทายาทของเขานัก...ปู่คงจะรู้ว่าอาการของตัวเองทรุดหนักกว่าเดิม และท่านก็ไม่ยอมบอกเขา เอาแต่เก็บเงียบไว้เป็นความลับเพียงลำพังมานานหลายเดือน...ถ้าท่านไม่ล้มหนักคราวนี้เขาก็คงไม่รู้
“โชคดีที่ปู่ของแกไม่เป็นอะไร?”
ฟลินน์ที่แวะมาหาเขาแต่เช้าตรู่ ก็ตบบ่าเขาให้กำลังใจในระหว่
