คฤหาสน์ตระกูลไวท์
“กลับมาแล้วเหรอ”
ปีเตอร์เอ่ยทักทายหลานชายตนเองที่เดินเข้ามานั่งข้างๆ ชายชราปรายตามองอีกฝ่ายนิดเดียวก่อนจะหันไปสนใจหนังสือในมือของตนเองตามเดิม
“กลับมาแล้วครับปู่”
ดาเรนตอบรับ พลางขะโงกมองหนังสือในมือของปู่ด้วยความสนใจ
“แล้วเป็นไง...แกง้อสำเร็จไหม”
ปีเตอร์ถามหลานชายด้วยท่าทีเรียบเฉย ราวกับว่ามันคือเรื่องสัพเพเหระทั่วๆ ไป
ดาเรนยิ้มเผล่ราวกับเด็กชายซุกซนเหมือนตอนที่เขายังเด็ก ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ ตอบรับด้วยท่าทีเหมือนจะโอ้อวด
“มือชั้นนี้แล้ว ปู่ชงมาให้เสียขนาดนี้ไม่สำเร็จก็ไม่ใช่หลานปู่แล้วล่ะ จริงไหม?”
ประโยคย้อนถามตอนท้าย ทำให้คนเป็นปู่หมั่นไส้ เลยใช้สันหนังสือในมือเคาะหัวหลานชายแรงๆ ไปหนึ่งที อีกฝ่ายร้องโอ๊ยดังลั่นแต่เขาไม่สนใจ
“ก็ถ้าไม่สำเร็จ ฉันคงนอนตายตาไม่หลับที่มีหลานโง่ๆ อย่างแก”
ดาเรนหยุดร้อง ก่อนจะหัวเราะในลำคอแทน แล้ววินาทีต่อมา
ปีเตอร์ก็ไม่คิดว่าหลานชา
