นับดาว....
"แล้วดาวกับเหนือรู้จักกันนานหรือยัง"
"ก็ตั้งแต่เกิดอ่ะพ่อแม่เราเป็นเพื่อนกันแล้วบ้านเราก็ใกล้กันด้วย"
"โหน่าอิจฉาจังได้อยู่ใกล้ทิศเหนือตั้งแต่เกิด"
"ห๊ะอิจฉา??"
"ปะ เปล่าไม่มีอะไร^^" มันจะไม่มีอะไรได้ไงก็ฉันได้ยินเต็มสองรูหูว่ามะปรางพูดว่าอิจฉา
"แล้วบ้านทิศเหนือเค้าทำธุรกิจอะไรเหรอ"
"ถามทำไมอ่ะ"
"ก็เผื่อเรียนจบเราจะได้ขอไปสมัครงานไง"
"บ้านทิศเหนือทำหลายอย่างทั้งธุรกิจส่งออกทั้งนำเข้า"
"โหคงจะรวยมากแน่ๆ เลยเนอะ"
"ก็...อืมมรวยมาก" ฉันบอกมะปรางไปตามตรงนั่นแล่ะเดี๋ยวจะหาว่าฉันโกหกถ้าบอกไม่รวย
"ทิศเหนือเดินมาโน่นแล้ว เราว่าเราไปช่วยทิศเหนือถือดีกว่าดูถ้าจะหนักยกมาคนเดียว" มะปรางรีบลุกจากโต๊ะเดินไปช่วยทิศเหนือถือถาดอาหารฉันรีบมองตามหลังทันที ฉันรู้สึกตงิดตงิดในใจอย่างบอกไม่ถูก จะว่าฉันคิดมากก็ได้นะทำไมมะปรางถึงอยากมาเป็นเพื่อนกับฉันแล้วทำไมต้องถามเรื่องทิศเหนือเยอะแยะมากมา
