นับดาว....
ตอนนี้ฉันกับทิศเหนือรอกันอยู่หน้าห้องไอซียูเสื้อของทิศเหนือเต็มไปด้วยเลือดของปิ่น ฉันเห็นแล้วจะเป็นลมเพราะฉันกลัวเลือดมากแต่ตอนนี้สิ่งที่ฉันกลัวมากกว่าเลือดก็คืออาการของปิ่น
"มานั่งก่อนเดี๋ยวก็เป็นลมไปหรอก" ทิศเหนือจับแขนฉันให้ไปนั่งรอเพราะตั้งแต่มาถึงโรงพยาบาลฉันนั่งไม่ติดเลย
"ทำไมหมอเข้าไปนานจังนี่จะเกือบชั่วโมงแล้วนะเหนือ ปิ่นจะเป็นอะไรมากมั้ย"
"ไม่รู้เหมือนกันแต่ก็หวังว่าปิ่นจะไม่เป็นอะไร"
"เค้าลองโทรติดต่อหานนท์ดีไหมยังไงนนท์ก็เป็นพ่อของลูกในท้องปิ่น"
"โทรไปถึงมันจะรับมันก็ไม่สนใจปิ่นกับลูกหรอกเพราะมันก็ไม่ได้อยากให้ปิ่นท้องไม่งั้นมันจะบังคับให้ปิ่นทำแท้งทำไม" นั่นสินะ แต่ยังไงฉันก็อยากให้นนท์รับรู้เผื่อเขาจะสำนึกและรู้สึกผิดกับปิ่นกับลูก
"แต่เค้าก็อยากลองดู นะ" ฉันขอทิศเหนือซึ่งตอนแรกมันก็ทำหน้าไม่อยากให้ฉันโทรแต่ฉันก็อ้อนวอนมันด้วยสายตาจนมันยอม
"เปิดลำโพงด้วยล่ะ"
