[ตอน]
บ่าวคงมิได้ตามดูแลอีก
นับแต่เข้าสู่ตำหนักไป๋ฮัวเซียงซีเหยียนถูกกลั่นแกล้งสารพัด ฟังถ้อยคำดูถูกหยามเกียรติมิเว้นวัน นางรู้สึกเหมือนสตรีขี้แพ้มิผิด จนแทบจำภาพสุดท้ายที่มีคนคำนับนางไม่ได้
"ท่านอ๋องให้พวกกระหม่อมพาองค์หญิงออกไปพ่ะย่ะค่ะ"
"ท่านพี่เฟยหลงน่ะรึ แต่ถ้าข้าออกไปมิเท่ากับทรยศต่อท่านอ๋องหรือ ไม่ได้หรอก..." นางยังคงอาวรณ์จ้าวเว่ยหลงอยู่ ถ้านางกลับไปกับคนเหล่านี้ เท่ากับนางเลือกข้างทัพศึก และจะไม่มีโอกาสกลับมาที่นี่อีก นางจะมิได้พบจ้าวเว่ยหลง ซ้ำร้ายยังกลายเป็นศัตรูของเขา จะให้นางทำใจได้อย่างไร
"บ้านเมืองเกิดสงคราม ความปลอดภัยต้องมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้กองทัพของเราตีฝ่ากำแพงเมืองหลวงมาแล้ว รอเพียงเข้ายึดวังหลวงเท่านั้น ถ้าองค์หญิงยังอยู่ที่นี่ ท่านอ๋องและองค์รัชทายาทจะเป็นกังวลพ่ะย่ะค่ะ"
"แต่ข้าแต่งเป็นชายาของท่านอ๋องแล้ว" เซียงซีเหยียนยากจะตัดใจ จะให้นางหยุดรักน่ะหรือหากทำไ
