[ตอน]
รักมั่นเพียงนางมิคลาย
"ฝ่าบาท! ฮองเฮาหยูรอพระองค์นานพอแล้ว จะเสด็จออกมาได้แล้วรึไม่ หรือต้องให้มีดในมือกระหม่อมใช้กับพระนางด้วย!" จูเหยียนเสียงตะโกนกร้าว ราวรู้ว่าบุคคลที่ต้องการตัวอยู่แถวนี้
"ปล่อยนาง...ข้าจะให้ในสิ่งที่เจ้าขอ" ฝ่าบาทปรากฏตัวออกมาจากหลังม่าน โดยมีหูกงกงตามมาด้วย
จูเหยียนเสียงกระตุกยิ้มร้าย "ถ้าออกมาเร็วกว่านี้ คงมิต้องมีใครตาย"
"ฝ่าบาทอย่าได้ให้สิ่งใด หม่อมฉันหากลัวตายไม่" พระนางฮองเฮาเอ่ย ส่ายพระพักตร์ไปมาเป็นเชิงว่าอย่าได้ตอบรับข้อเสนอใด
"เฟยเอ๋อร์" ฝ่าบาทปวดพระทัยเหลือเกิน สตรีนางเดียวที่รักยิ่งบอกว่ามิกลัวตาย แต่พระองค์จะเป็นอย่างไรถ้านางตายจากไปจริง ๆ
"อย่าได้เห่ายืดยาว เปิ่นหวางรำคาญเจ้าเต็มทน" จ้าวเว่ยหลงเหลืออดกับจูเหยียนเสียง ป่านนี้ชายาของเขาจะเป็นอย่างไร เขาไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้อีกแล้ว
"เช่นนั้นก็ร่างราชโองการแต่งตั้งกระหม่อมเป็นฮ่องเต้หลินห
