[ตอน]
หนทางเอาตัวรอด
เซียงเฟยหลงและเซวี่ยหยางเดินเลี่ยงเข้าไปยังหลังพุ่มไม้เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของชาวบ้าน ป้องกันการตกเป็นเป้าสายตาในยามกลางวัน ก่อนที่จะเริ่มออกเดินทาง เพื่อข้ามชายแดนกลับไปยังแคว้นเป่ยหมิงให้เร็วที่สุด
ทว่ายังไม่ทันได้ขยับเท้าเดินเสียงกีบม้าที่ดังแว่วมาจากด้านหลัง ก็ทำให้บุรุษเป่ยหมิงกระชับมีดสั้นในแขนเสื้อไว้แน่น
"ม้าผู้ใดกัน" เซียงเฟยหลงและเซวี่ยหยางกระโดดหลบเข้าไปหลังพุ่มไม้ดังเดิม สายตาเพ่งไปยังความมืดสลัว ที่มีเพียงแสงเหลืองนวลจากดวงจันทร์สาดส่องลงมาให้พอมองเห็นว่าเป็นผู้ใด
ม่านตาเซวี่ยหยางเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าบุรุษรูปงามบนหลังอาชาชั้นดี คือท่านอ๋องเก้าจ้าวเว่ยหลง
"เป็นชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์หนุ่มกระซิบเสียงเบา
“อย่างไรนะ จ้าวเว่ยหลงมาได้อย่างไร!”
“ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ หรือพระชายาลั่วจะหักหลังท่าน” เซวี่ยหยางว่า แต่เซียงเฟยหลงกลับมิคิดเช่นนั้น ด้วยลั่
