[ตอน]
ท่านก็ต้องดูแลตัวเอง
ร่างบอบช้ำของลั่วจินหลิงถูกจ้าวเว่ยหลงแบกขึ้นหลัง ก่อนจะพานางออกมาจากสุสาน สายฝนด้านนอกยังคงโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย ความหนาวเย็นของสายลมและละอองฝนที่พัดมากระทบผิวกาย ทำให้หญิงสาวกระชับกอดเขาไว้แน่น องครักษ์เหวินห้าวเมื่อเห็นท่านอ๋องพาพระชายาออกมาก็รีบนำร่มมากางให้ทันที
"รีบขึ้นรถเถิดพ่ะย่ะค่ะ ท่าทางพระชายาน่าจะมีไข้" เหวินห้าวกล่าว เมื่อเห็นว่าท่านอ๋องยังยืนมองประตูสุสานนิ่ง
เมื่อได้ยินเสียงเตือนจ้าวเว่ยหลงจึงพานางไปยังรถม้า อุ้มหญิงสาวอย่างเบามือ เพราะเกรงว่าจะไปกระทบโดนบาดแผลที่แผ่นหลังของนาง
"ฮึก...ท่านอ๋อง" ลั่วจินหลิงกันฟันแน่น แผ่นหลังรู้สึกระบมไปหมด นางปวดหัวและรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ มาหลายชั่วยามแล้ว
"เปิ่นหวางจะพาเจ้ากลับ อดทนหน่อยเถิด" เขาปลอบประโลม พาร่างนางให้นั่งบนตักในท่าหันหน้าเข้าหากัน เพราะไม่อยากให้แผ่นหลังของนางต้องพิงกับผนังแข็ง ๆ
ลั่ว
