[ตอน]
เจ้าทนไหว
บรรยากาศภายในคุกหลวงชั้นในเต็มไปด้วยความอึมครึมด้วยเป็นสถานที่แบบปิด นักโทษฉกรรจ์ที่ร่างไม่เคยถูกน้ำจึงส่งกลิ่นเหม็นสาบปนเปกันกับกลิ่นปฏิกูลที่เรี่ยราดภายในห้องขัง สัตว์เลื้อยคลานตัวเล็ก ๆ ไต่ตอมไปตามพื้นชื้นแฉะ มีเพียงแสงจากตะเกียงรำไร ส่องให้เห็นร่างบอบบางของพระสนมตำแหน่งเสียนเฟย 'หลานซีเอ๋อร์'
นางถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนที่ข้อมือทั้งสองข้าง ยึดตรึงติดกับผนังหินชื้น แสงตะเกียงไหววูบสาดส่องดวงหน้างามที่บัดนี้ซีดเซียวเหลือคณา
เพียะ!
แรงของแส้หนังจากนายทหารประจำคุกฟาดลงบนร่าง เกิดเป็นรอยแตกลึกจนเห็นว่าอาภรณ์ที่สวมใส่อยู่ขาดวิ่น ร่างของนางสะท้านเยือก ขบกรามทานทนต่อความเจ็บปวด
"ใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเจ้า" น้ำเสียงนุ่มของหูกงกงเอ่ยถามอีกครั้ง
“เหอะ” หลานซีเอ๋อร์แค่นเสียง นางหาได้เกรงกลัวการทรมานนี้ไม่ อยากฆ่านางหรือ นางมิกลัวตายอยู่แล้ว
เพียะ!
เพียะ!
เมื่อนางยังค
