[ตอน]
อ้าวเทียนของข้า
ที่ด้านนอกเรือนเสวี่ยเหมยองครักษ์เงาที่เดินเวรยามอยู่ลับ ๆ แทบอยู่ไม่ติดที่ เพราะเสียงครางหวานของพระชายาเอกนั้นได้เล็ดลอดออกมานอกเรือนให้บรรดาชายหนุ่มที่ยังด้อยประสบการณ์เรื่องม่านมุ้งได้ขัดเขินจนหน้าร้อนฉ่า เมื่อคิดว่าท่านอ๋องของพวกเขาทำอย่างไร พระชายาถึงได้มีเสียงครางหวานหูถึงเพียงนั้น จะว่าทรมานก็มิใช่ จะว่าสุขสมเกินไปก็มิเชิง ช่างเข้าใจได้ยากยิ่งนัก
"ให้ตายเถิด! ท่านอ๋องช่าง…" องครักษ์เงานายหนึ่งเอ่ยเสียงเบา
"ชู่ว์...อย่าได้เอ่ยสิ่งใดเชียวถ้ามิอยากหัวหลุด" องครักษ์อีกนายรีบขัดขึ้นทันที
"อะแฮ่ม! พวกเจ้าถอยออกไปเสียสามจั้ง"
เหวินห้าวกระแอมไอ ก่อนจะออกคำสั่ง เมื่อเห็นว่าองครักษ์เงาทั้งหลายต่างพากันหน้าแดงระเรื่อหมดแล้ว
"ขอรับ!" เสียงขานรับดังขึ้น ก่อนที่เหล่าองครักษ์เงาทั้งหมดจะพากันถอยออกห่างจากเรือนทันที
เจี้ยนหาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าม
