[ตอน]
งามหน้านัก
ขณะเดินไปยังโถงรับรอง หญิงสาวยื่นมือออกไปรับน้ำฝนที่ไหลลงมาจากชายคา สัมผัสได้ถึงความเย็นจัดจนแทรกซึมมาถึงหัวใจ ยามที่คนเราจิตใจอ่อนไหวนั้น ไม่ว่าจะเรื่องใดก็ดูจะกระทบกระเทือนความรู้สึกไปเสียหมดสินะ
เมื่อเดินมาถึงเสียงบรรเลงดนตรีก็ดังมาให้ได้ยิน ซ้ำยังมีเสียงหัวร่อต่อกระซิกของเหล่าสตรีหลายนาง อยู่เบื้องหลังบานประตูนี้
ลั่วจินหลิงข่มใจเดินเข้าไปด้านในด้วยท่าทางสง่างาม ยามที่พ่อบ้านเปิดประตูให้ ใบหน้างามล่มเมืองหลินหลางของนางฉาบฉายเพียงความเรียบเฉย
เจ้าของดวงตากลมคมสวยมองตรงไปยังเบื้องหน้าที่เป็นแท่นประทับกลางโถง จ้าวเว่ยหลงกำลังนั่งกอดสาวงามสองนาง และอีกสองนางคอยปรนนิบัติพัดวีอยู่ใกล้ ๆ เมื่อสตรีฉายจริตแย้มยิ้มยามป้อนผลไม้ฉ่ำเข้าปาก เขาก็มองพวกนางด้วยแววตาพราวระยับมิปิดบัง
"หวานรึไม่เพคะท่านอ๋อง"
"ให้หม่อมฉันป้อนบ้างนะเพคะ อุ๊ย! ท่านอ๋อง...มือวางไว้ที่ใดกันเพคะ" เหล
