น้ำแข็งที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนสาย ก็ต้องตั้งรับไม่ทันกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของไมล์ คราวนี้เขาพูดจาอ่อนโยนกับเธอ คอยถามเธอตลอดว่าเจ็บตรงไหนมั้ย คอยป้อนอาหารที่ทางโรงพยาบาลจัดมาให้ และเขาก็เฝ้าเธออยู่ที่นี่ไม่ไปไหนตลอดสามสี่วันที่ต้องพักอยู่ที่นี่ คุณแม่และคุณตาเดินทางมาจากกรุงเทพฯ มาเยี่ยมเธอในทันทีเช่นกัน ไม่เว้นแม้แต่คุณนับแสนที่เร่งรีบมาเยี่ยมเธอ ส่วนป้านันที่บอกว่าจะมาเฝ้าดูแลน้ำแข็งให้เพื่อที่ไมล์จะได้ไปทำงานได้ แต่ไมล์ก็บอกป้านันว่าไม่เป็นไรเขาจะเฝ้าและดูแลน้ำแข็งเอง
“พี่น้ำแข็ง พี่ไมล์เขาเป็นอะไรไปเหรอเปล่าครับ” นายถามน้ำแข็ง
“เป็นอะไร พี่ก็เห็นเขาปกติดี”
“ไม่นะคะ ปูไข่ก็เห็นด้วยกับนาย” ปูไข่ที่มาเยี่ยมน้ำแข็งด้วยให้ความเห็น
“แล้วอะไรที่ปูไข่ว่าพี่ไมล์ไม่ปกติ”
อื้มมมม “ก็ประมาณว่า พี่ไมล์คอยมองพี่น้ำแข็งตลอด เหมือนพี่หายใจก่อนพี่ไมล์ถึงจะหายใจได้ พอพี่ขยับพี่ไมล์ก็ขยับดูว่าพี่
