เช้าวันเสาร์ ไมล์ลงมาจากชั้นสองพร้อมกับน้องมายด์ที่นั่งอยู่ในอ้อมแขนของไมล์ วันหยุดวันแรกจะเป็นอย่างไร แต่ไมล์ก็ไม่ต้องคิดนาน จันทร์เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องเก็บอุณหภูมิ ไมล์แค่มองและพาน้องมายด์ออกไปเดินรับอากาศบริสุทธิ์
น้ำแข็งที่นั่งอยู่ในสวนเธอกำลังเก็บดอกมะลิที่ออกดอกมาเยอะแยะอย่างสงบ ตลอดเวลาห้าวันน้ำแข็งสงบนิ่ง พูดน้อย ถึงเวลาที่ต้องกินเธอก็กิน ถึงเวลาที่ต้องดูแลน้องมายด์เธอก็ทำอย่างมีความสุข แม้ในยามที่ต้องหลบหน้าไมล์เธอก็ทำได้ดีจนมาถึงวันนี้
น้ำแข็งที่ก้มๆเงยๆตั้งหน้าตั้งตาเก็บดอกมะลิ เธอไม่รู้ตัวเลยว่ามีดวงตาสองคู่กำลังจ้องมองเธออยู่ และจ้องอยู่นานแค่ไหนเธอก็ไม่รู้ แต่เมื่อน้ำแข็งหันกลับ เพื่อที่จะกลับเรือนคุณตาก็ปะทะเข้าอย่างจังกับพ่อลูก
“สบายดีเหรอ” ไมล์เป็นฝ่ายทักทายก่อน สายตาเหลือบมองมือที่กอบกุมถ้วยแก้วขนาดใหญ่ที่เธออุ้มอยู่ ‘ว่างเปล่า’ นิ้วนางข้างซ้ายว่างเปล่าแล้ว แม้ไมล์จ
