คอนโดเพลงพิณ
“เพลงขอบคุณเฮียมากนะคะที่คอยช่วยเหลือคุณตากับคุณยาย”
เมื่อกลับมาถึงคอนโดเพลงพิณก็เอ่ยขอบคุณเกรย์ด้วยความซาบซึ้งใจเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะยังคงช่วยเหลือคุณตาต่อด้วยการหาบ้านที่สงบและร่มรื่นเพื่อให้คุณตาได้พักฟื้นร่างกายแทนบ้านเช่าหลังเล็กๆในชุมชนแออัดที่แทบไม่มีพื้นที่ให้สูดอากาศบริสุทธิ์
เพลงพิณจำได้ดีว่าตอนที่เธอกับเกรย์ไปส่งคุณตากับคุณยายที่บ้านเขายังต้องจอดรถเอาไว้ด้านนอกและเดินเข้าไปส่งแทนเพราะบริเวณทางเข้านั้นแคบถึงขนาดที่ว่ารถยนต์คันใหญ่ไม่สามารถวิ่งผ่านไปได้เลย
“หนูไม่ต้องขอบคุณเฮียหรอกค่ะเพราะเฮียเต็มใจช่วยเหลือคุณตากับคุณยายอยู่แล้ว”
เกรย์บอกเพลงพิณด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนที่เข้าจะกดรหัสปลดล็อกประตูห้องของเพลงพิณที่เขาเป็นคนตั้งขึ้นใหม่เองซึ่งรหัสนี้คือวันแรกที่เขากับเพลงพิณได้พบกัน เป็นวันที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและความทรงจำมากมายเขาจึงนำมาตั้งเป็นรหัสเข้าห้องของเธอเพ
