“แค่นี้ถึงกับหมดแรงเลยเหรอคะที่รัก”
คำพูดสบประมาทของเกรย์ทำให้เพลงพิณที่นอนหมดแรงถึงกับเบิกตากว้างด้วยความหมั่นไส้ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและเป็นฝ่ายดึงให้เขานอนราบลงไปบนที่นอนนุ่มแทนที่เธอ ใบหน้าสวยที่ยามปกติมักจะแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวานแต่ในยามนี้เพลงพิณกลับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เลียนแบบเกรย์ที่มักจะยิ้มแบบนี้กับเธอเสมอเมื่อยามที่เขาอยู่บนเตียง
“ใครหมดแรงกันคะเพลงยังไหวแค่ยกเดียวทำอะไรเพลงไม่ได้หรอกค่ะ”
คำพูดของเพลงพิณทำให้เกรย์ยิ้มออกมาด้วยความชอบใจก่อนที่เพลงพิณจะยื่นมือมาจับท่อนเอ็นใหญ่ของเขาที่ยังไม่สงบเอาไว้ทำเอาเกรย์ถึงกับสะดุ้งน้อยๆด้วยความตกใจกับการจู่โจมของเพลงพิณในขณะที่เขายังไม่ทันตั้งตัว มือนุ่มค่อยๆลูบส่วนหัวเห็ดแผ่วเบาราวกับต้องการหยอกล้อเพื่อสร้างความเคยชินก่อนที่เพลงพิณจะก้มหน้าลงมาและจูบเบาๆทำเอาเกรย์ถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความเสียวซ่าน
“คอยดูนะเพลงจะจัดการให้ลูกชายของเฮีย
