โรงพยาบาล N
เกรย์จ้องมองการ์ดเชิญไปร่วมงานเลี้ยงของบรรดาไฮโซและนักธุรกิจที่ส่งมาเชิญเขาทุกวันด้วยสายตาที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเบื่อหน่ายและเอือมระอาอย่างถึงที่สุด ตั้งแต่ที่เขาขึ้นรับตำแหน่งประธานโรงพยาล N การ์ดเชิญเหล่านี้ก็ถูกส่งมาแทบทุกวันแต่เขากลับไม่เคยไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงที่ถูกเชิญเลยสักครั้ง
ใครจะมองว่าเขาไร้มารยาทหรือไม่ตอบรับไมตรีอันดีงามก็แล้วแต่เขากันต์ณทีป์ คนนี้หาได้แคร์ใครไม่เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเส้นสายของผู้อื่นในการทำธุรกิจอยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมาคุณย่าแก้มใสของเขาก็ล้วนปฏิเสธไมตรีที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้อย่างเย็นชาไม่ต่างกันแล้วเขาที่เป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นมีหรือที่จะตอบรับงานเลี้ยงไร้สาระที่จัดขึ้นมาราวกับงานดูตัวหาคู่
“นี่พวกเขาไม่รู้หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว เอาแต่พากันส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงไร้สาระมาให้เหมือนกับว่าฉันว่างงานนักหรือไงว่ะคีย์”
เกรย์หันไปถา
