กว่าจะพากันออกมาจากห้องน้ำก็เกือบจะห้าทุ่ม แต่ทว่าคนที่อุ้มเธอออกมากลับไม่มีทีท่าที่จะปล่อยให้เธอได้นอน หลังจากปล่อยเธอลงนอนบนเตียงนุ่มคนที่อุ้มเธอออกมาก็ขยับขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ทั้งตัว สายตาคมจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากอิ่มของเธอ ถ้าลูกแพร์ไม่เรียกเอาไว้ซะก่อนก็คงไม่พ้นถูกจูบ
“ดะ เดี๋ยวก่อนภีม...”
“ครับ?”
ลูกแพร์เขินจนใจสั่นใบหน้าเห่อร้อนให้กับคำว่า ‘ครับ’ ของภีมที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบห้าว มันวู่วาบเหมือนคนจะเป็นไข้ แต่ทว่าก็ยังแพ้ให้กับตัวตนที่ทั้งแข็งทั้งร้อนของเขาที่บดเบียดอยู่ตรงบริเวณต้นขาด้านใน ที่พร้อมจะสอดและแทรกเข้ามาในตัวเธอได้ทุกเมื่อ
นอกจากจะเขินมันยังทำให้เธอทั้งเสียวและสยิวถึงกับเกร็งหน้าท้องอยู่หลายครั้งที่ตัวตนของเขาทาบผ่าน
“จะทำอีกเหรอ?”
“ครับ ยังไม่หายอยากเลย ขอภีมเอาอีกรอบนะ”
‘ครับ’ อีกแล้ว รู้ว่าเธอแพ้ก็ขยันพูดเชียว ซึ่งมันก็เคลิ้มแหละเกือบจะน่ารักด้วยเพราะคนพูดแท
