“ลูกแพร์ทางนี้”
ลูกแพร์ที่กำลังเดินเข้าห้องเรียนหันไปมองตามเสียงเรียก แล้วยิ้มตอบก่อนจะเดินเข้าไปหาหยกกับลูกเกดที่มาถึงก่อน โดยที่ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะในตำแหน่งเดิมไม่ผิดเพี้ยนเหมือนครั้งที่เรียน ม.4
“มาเร็วกันจัง” ลูกแพร์ถาม ทั้งที่คิดว่าตัวเองมาเร็วทว่าก็ยังช้ากว่าเพื่อนทั้งสอง
“เราถูกแม่ปลุกตั้งแต่ตีห้า บอกว่าเปิดเทอมวันแรกต้องรีบออกเดี๋ยวรถติด เชื่อไหมว่าเราเกือบจะได้เปิดประตูรั้วโรงเรียนช่วยลุง รปภ.แล้ว นี่ยังง่วงอยู่เลย” ลูกเกดพูดไปหาวไป หาวไม่พอน้ำตาซึมอีกต่างหาก
“เราก็ตื่นตีห้าเหมือนกัน แม่เราก็พูดประโยคเดียวกับแม่ลูกเกดเป๊ะ” หยกพยักหน้าเห็นด้วยเพราะถูกปลุกให้ตื่นแต่เช้าเหมือนกัน “นั่นแพร์ถือถุงอะไรมาด้วย?”
คำถามของหยกทำให้ลูกแพร์ยกถุงที่ถือมาด้วยขึ้นวางบนโต๊ะ “ขนมน่ะ เราซื้อมาฝาก”
คำตอบของลูกแพร์ทำให้หยกกับลูกเกดหันหน้ามองกันแล้วหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดี
“หือ?”
