มารีน่ากวาดสายตามองอาหารเช้าบนโต๊ะ สลับกับมองบอดี้การ์ดหลายคนที่ยืนเฝ้าอยู่ทั่วบ้าน ขณะที่เซบาสเตียนกำลังอ่านอะไรบางอย่างในนิตยสารภาษาอังกฤษ
"นั่งลงสิ ฉันรอนานแล้ว กินข้าวเสร็จฉันจะต้องไปที่บริษัท" ชายหนุ่มพูดขึ้นเสียงเรียบ มารีน่าจึงทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเขา
"ฉันก็ต้องไปมหาวิทยาลัยเหมือนกัน แต่ไม่ต้องส่งใครตามไปเฝ้าที่มหาวิทยาลัยนะ ฉันไปคนเดียวได้" หญิงสาวพูดขึ้น ขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตาตักอาหารเข้าปาก
"ใครบอกเธอว่าฉันอนุญาตให้ไปมหาวิทยาลัย?" เซบาสเตียนถามเสียงดุ เขาจ้องมองใบหน้าสวยคมที่กำลังบึ้งตึงลงเพราะคำพูดของตน
"แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ให้ฉันไปมหาวิทยาลัย แล้วก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะขังฉันไว้แบบนี้ด้วย"
"ฉันคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ ตราบใดที่เธอยังไม่ตอบตกลงเรื่องอุ้มบุญ ฉันก็จะไม่ยอมปล่อยให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้"
มารีน่าถอนหายใจ และวางช้อนลงกระแทกจานเสียงดัง จากนั้
