หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วปุริมปรัชญ์ก็หยิบกระดาษแผ่นเล็กที่กานต์ชิสาจดเบอร์โทรศัพท์ของพี่สาวฝาแฝดให้ แล้วคิ้วเข้มก็ต้องขมวดเข้าหากันเพราะเบอร์โทรศัพท์ที่หญิงสาวให้มานั้นมันมีแค่เก้าตัวส่วนตัวสุดท้ายเธอเขียนเป็นเครื่องหมายคำถามไว้
“แสบนักนะเค้ก” เขาพูดแล้วส่ายศีรษะ
แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้เขากดโทรออกและรันตัวเลขโดยเริ่มต้นจากเลขศูนย์นับว่าเป็นโชคดีของเขาเพราะสามหมายเลขแรกนั้นโทรไม่ติด พอกดหมายเลขที่สี่ปลายสายรับเป็นผู้ชายเสียงค่อนข้างสูงอายุเขาเลยขอโทษจากนั้นก็เลือกเลขที่ตัวเองชอบมาอีกหนึ่งหมายเลขก่อนจะกดโทรออก
“สวัสดีค่ะ” เสียงปลายสายที่กดรับทำให้เขายิ้มกว้างเพราะมันเป็นคนที่เขาต้องการจะคุยด้วย
“สวัสดีครับครีม ผมเอง”
“คุณเปรมเหรอคะ”
“ผมดีใจจังที่คุณจำเสียงผมได้”
“คุณเปรมได้เบอร์ของครีมมาจากไหนคะ” หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจเพราะเบอร์โทรศัพท์ในนามบัตรนั้นไม่ใช่เบอร์โทรส่วนตัวของเธอ
