ปุริมปรัชญ์ถอนหายใจก่อนจะจอดรถหน้าร้านเบเกอรี่แห่งหนึ่งเขาคิดว่าถ้าหากร้านนี้ยังไม่ใช่ก็คงจะต้องหยุดไว้แค่นี้ก่อนเพราะมันใกล้จะถึงเวลาที่เขาต้องกลับเข้าไปในโรงพยาบาลแล้ว
เมื่อเปิดประตูกระจกเข้าไปกลิ่นหอมจากขนมก็ลอยมาปะทะจมูกชายหนุ่มไม่ได้เข้าไปถามเหมือนกับร้านอื่นๆ เพราะตอนนี้เขารู้สึกเมื่อยขามากจึงเลือกนั่งที่มุมหนึ่งของร้านเพื่อพักเหนื่อยไม่นานนักพนักงานของร้านก็เดินเข้ามารับออเดอร์
“สวัสดีค่ะ คุณลูกค้าสำหรับเครื่องดื่มหรือขนมปังอะไรดีคะ”
“ผมขอเอสเปรสโซ่เย็นแก้วหนึ่งก็แล้วกัน แล้วก็เอาขนมมาอีกสักสองสามอย่างก็แล้วกันนะ”
“คุณจะทานที่นี่หรือเอากลับบ้านคะ”
“ทานที่นี่ครับ”
ชายหนุ่มยิ้มให้กับพนักงานจากนั้นก็หยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมากากบาทชื่อร้านที่ไม่ใช่ออกจากลิสต์ที่เขาบันทึกไว้
ระหว่างที่ยังก้มดูสมาร์ตโฟนอยู่ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านในร้านปุริมปรัชญ์รู้สึกใจเต้นแรงมากๆ เพราะเ
