วิมล....
ฉันกลับมาบ้านด้วยความรู้สึกปวดใจและผิดหวังเพราะเตวิชคือความหวังและความสุขที่ฉันมี ทุกวันที่ฉันเหนื่อยท้อใจฉันก็คิดถึงเขาแต่ตอนนี้ฉันคงต้องเลิกคิดถึงเขาสักที
"นังมลมึงทำไมเพิ่งบ้านห๊ะ" พอเข้ามาในบ้านแม่ก็ชี้หน้าถามฉันด้วยความไม่พอใจ
"มลทำรายกลุ่มค่ะก็เลย..."
"มึงทำรายงานอะไรกูไม่สนแต่เมื่อถึงเวลามึงต้องกลับมาทำกับข้าวให้กูกิน"
"มลขอโทษค่ะเดี๋ยวมลจะรีบไปทำให้ค่ะ"
"เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป"
"คะแม่"
"เอาเงินมา" แม่ยื่นมือมาเพื่อขอเงินจากฉันแต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีเพราะยังไม่สิ้นเดือน
"ตอนนี้เงินมลยังไม่มีเลยค่ะ ยังไม่สิ้นเดือนเลย"
"นั่นมันเรื่องของมึง แต่ถ้ากูขอมึงก็ต้องมีให้กู"
"แต่ตอนนี้มลยังไม่มีจริงๆนะคะแม่"
"ถ้างั้นมึงก็ลาออกมาซะไปทำงานหาเงินมาให้พวกกูใช้ ตอบแทนที่พวกกูเลี้ยงมึงมาตั้งแต่เด็ก"
"มลขอร้องนะคะแม่อย่าให้มลต้องลาออกเลย มลอยากเรียนต่อจนจบ"
"กุบอกให้มึงออกมึงก็ต้องออก
