วิมล....
ฉันเดินตามพี่กานพี่เลี้ยงคนเก่าของมายังห้องพักโดยม่น้องมุ่ยเดินจุงมือฉันไม่ยอมปล่อย
"ไม่ทันไรก็ติดพี่เลี้ยงคนใหม่แล้วนะคะคุณหนู แบบนี้ป้ากานน้อยใจเลยนะคะ"
"โอ๋ โอ๋ป้ากานคนสวยอย่าน้อยใจน้องมุ่ยเลยนะค๊าา น้องมุ่ยรักป้ากานเหมือนเดิมค่า" ฉันแอบยิ้มให้กับน่ารักช่างประจบของน้องมุ่ย แกน่าสดใสไม่มีพิษไม่มีภัยใครอยู่ด้วยแล้วก็สบายใจ
"ห้องของมลคือห้องนี้นะ แต่ส่วนใหญ่แล้วมลต้องไปนอนเป็นเพือนน้องมุ่ยนะเพราะแกไม่สบายบ่อยต้องดูแลอย่างใกล้ชิด"
"น้องมุ่ยไม่สบายบ่อยเหรอคะพี่กาน" ฉันถามพี่กานโดยมองไปที่น้องมุ่ยเป็นระยะแกกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่คนเดียวตรงมุมห้องแกดูเป็นเด็กเลี้ยงง่ายนะดูๆแล้ว ดูจะไม่ค่อยดื้อหรือซนเท่าไหร่ ด้วยความที่ฉันอยู่กับเด็กมาเยอะทำให้ฉันรู้ว่าน้องมุ่ยแกอาจจะมีอะไรในใจแต่ไม่พูดเท่านั้นเอง ภายนอกแกเป็นเด็กสดใสร่าเริงพูดเก่งแต่พออยู่คนเดียวแกก็จะนั่งเล่นคนเดียวไม่อะไรกับใคร
