วิมล...
สุดท้ายฉันก็ได้มาเป็นพี่เลี้ยงน้องมุ่ยหลานสาวของคุณมาร์ช ที่ฉันยอมมาก็เพราะฉันรู้สึกถูกชะตากับน้องมุ่ยส่วนคุณมาร์ชบอกตามตรงว่าฉันไม่ได้อยากอยู่ใกล้เขาเท่าไหร่ ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจนักหนาเขาถึงตั้งแง่กับฉันตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้า หรือฉันไปพูดไม่เข้าหูเขาเรื่องคุณอลิซกับเตวิช แต่ก็ช่างมันเถอะตอนนี้ฉันมีหน้าที่ดูแลเด็กน้อยผู้น่ารักคนนี้ที่นั่งตักฉันมาตลอดทางตั้งแต่โรงพยาบาลจนกระทั่งถึงบ้านหลังหนึ่งจะบอกว่ามันเป็นบ้านหลังใหญ่ทรงยุโรปออกแบบมาสวยเหมือนอยู่ต่างประเทศเลยเนื้อที่กว้างขวางระหว่างขับรถเข้ามาฉันก็เห็นบ้านที่อยู่ภายในบริเวณอีกสองสามหลัง
"ถึงบ้านน้องมุ่ยแล้วค่าพี่มล เราลงไปหาคุณย่าคุณพ่อคุณแม่กับน้าเมย์กัน" ทุกคนที่น้องมุ่ยเอ่ยถึงฉันไม่รู้จักสักคนแต่อีกสักประเดี๋ยวฉันคงได้รู้จักทุกคน ฉันหวังว่าทุกคนจะใจดีกับฉัน
ฉันเดินจูงมือน้องมุ่ยตามคุณมาร์ชเข้ามาในบ้าน
