มาร์ช....
ผมเดินกลับเข้าบ้านมาพร้อมกับเตวิชหลังจากที่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำตามที่เตวิชขอร้องนั่นก็คือแต่งงานเพื่อช่วยวิมลจากครอบครัวของเธอและอีกเหตุผลสำคัญที่ผมตัดสินใจช่วยก็ผมคืออยากรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำลงไปถึงผมจะไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นก็ตามแต่มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว
"ถามหน่อยดิที่ยอมช่วยมลเพราะกลัวว่าถ้ากูไปขอให้เพื่อนกูมาช่วยมลแทนมึงแล้ว มึงกลัวว่ามลสนใจเพื่อนกูจริงๆใช่ป่ะ"
"นั่นก็ส่วนนึง คุณเคยได้ยินมั้ยที่เค้าว่ากันว่าคนประเภทเดียวกันนิสัยเหมือนกันถึงคบกับได้ผมว่าเพื่อนคุณกับคุณนิสัยคงไม่ต่างกัน"
"หลอกด่ากูเหรอ"
"ผมจะหลอกด่าคุณทำไมผมด่าคุณตรงๆนี่แล่ะ"
"เหอะ หวงก็บอกหวงดิว๊าาา"
"ผมจะหวงมลทำไมผมกับมลเราไม่เป็นอะไรกัน" ทุกวันนี้ผมกับมลเราแทบจะไม่ค่อยพูดดีใส่กันเลย ผมเองแล่ะที่ชอบไปหาเรื่องซึ่งผมก็ยอมรับว่าไม่ค่อยถูกชะตากับวิมลตั้งแต่เจอหน้ากันที่โรงพยาบาลแล้ว
"แหมมม ไม่ได้เป็นอะไรก
