“เปลี่ยนรถเหรอคะ”
เจณิสตามองรถตู้แบบวีไอพีคันหรูสีดำมันปลาบที่มาจอดเทียบหน้าบ้าน
“อืม แบบนี้นั่งสบายหน่อย เธอจะได้ไม่ต้องเบียดขึ้นมานั่งตักพี่อีก”
พูดจบก็ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถในเบาะแถวหน้า เธอมองห้องโดยสารที่กว้างขวางและมีเบาะนั่งตัวใหญ่เพียงสี่ตัวเท่านั้นแล้วก็นึกพอใจ จึงก้าวตามเขาขึ้นไปนั่งอยู่ที่เบาะข้าง ๆ ไม่ได้ไปนั่งในแถวที่สองอย่างที่เขาต้องการแต่อย่างใด
“ที่ตั้งเยอะ มานั่งเบียดพี่ทำไม”
“อยู่ใกล้พี่พอร์ชมันอบอุ่นนี่คะ”
เขาแค่นหัวเราะหยันในลำคอ ก่อนจะยกไอแพดขึ้นมาเช็กกระดานหุ้นเหมือนที่ทำทุกวัน เธอกำลังจะอ้าปากชวนคุยก็บังเอิญมีสายเข้าเสียก่อน
“สวัสดีค่ะพี่ไทเกอร์”
ชื่อที่หลุดออกจากปากจิ้มลิ้มทำชายหนุ่มด้านข้างชะงัก ลอบมองเธอเล็กน้อยแล้วทำทีเป็นไม่สนใจดังเดิม
“สวัสดีครับเจนิส ใกล้ถึงหรือยังเอ่ย”
“เพิ่งออกจากบ้านเองค่ะ พี่ไทเกอร์มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าคิดถึงเจนิส”
เธอตั้งใจเอ
