หลายวันมานี้อมลฉวีหงุดหงิดหัวเสียจนแทบจะเป็นบ้า หลายสิ่งหลายอย่างที่หวังไว้ไม่ได้เป็นไปดังหวัง
เดิมทีคิดว่าพอหล่อนกลับมาเดินได้แล้ว หล่อนก็จะได้เป็นผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างเจษณะอย่างเต็มภาคภูมิ หล่อนมั่นใจว่าสามารถใช้เสน่ห์ของตนมัดใจผู้ชายได้อยู่หมัด ถึงเขาจะไม่ได้รักหล่อน แต่ก็มีความใจอ่อนและเห็นใจกันอยู่มาก แค่ใช้ความรู้สึกพวกนี้คอยทิ่มแทงใจลัลล์นลิน หล่อนก็ชนะขาดใสๆ แล้ว
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้นังนั่นกลายเป็นง่อย ทุกวันนี้ทำได้แค่นั่งอยู่บนรถเข็น จะไปสามารถตอบสนองความต้องการของผู้ชายได้อย่างไร ผิดกับหล่อนที่ดูแลรักษาเรือนร่างให้สวยสมบูรณ์แบบ ย่อมเติมเต็มความสุขให้เจษณะได้อย่างเร่าร้อนเต็มอิ่ม
หล่อนไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะทนกิเลสในใจได้!
อาศัยว่าหล่อนเข้าใกล้เขาบ่อยๆ คอยเอาอกเอาใจ ออดอ้อนและยั่วยวนเขา สักวันเจษณะต้องตกเป็นของหล่อนแน่
อมลฉวีกัดฟัน อุตส่าห์วางแผนไว้ดิบดี แต่ต้องพังไม่เป
