ไม่ใช่แค่ที่ทำงานเท่านั้น แม้แต่ที่บ้านลัลล์นลินก็ยังจงใจหาเรื่องอมลบฉวีไม่เลิก ถือเป็นการทบต้นทบดอกที่หล่อนเคยทำให้เธอเสียใจก็แล้วกัน ในเมื่ออมลฉวีชอบเล่นบทโศกนัก งั้นเธอก็จะให้หล่อนเล่นจนเบื่อไปเลย
ทันทีที่เจษณะอุ้มเธอมาที่ห้องอาหาร มุมปากอิ่มก็กระตุกยิ้มเมื่อเห็นอมลฉวีนั่งรออยู่บนโต๊ะอาหารอย่างเรียบร้อย มีแม่ของหล่อนคอยจัดเตรียมสำรับพร้อมกับสาวใช้ที่คอยอำนวยความสะดวกอยู่ ลัลล์นลินชักสีหน้าใส่สามีหนุ่มอย่างไม่พอใจ
“ดูเหมือนคุณจะมีเพื่อนทานข้าวอยู่แล้ว ฉันคงไม่จำเป็นต้องนั่งก็ได้มั้งคะ”
เธอหย่อนระเบิดลูกแรกใส่เจษณะ เมื่อเขาวางเธอลงบนเก้าอี้ ส่วนตัวเขาก็นั่งข้างๆ เขานิ่วหน้านิดหนึ่งแล้วนิ่งเฉย แต่เธอรู้ว่าเขากำลังลำบากใจ หญิงสาวรีบคว้าโอกาสงามๆ นี้ไว้ อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะแก้ไขสถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนนี้อย่างไร
จะยังทำเป็นนั่งเก๊ก ทนใจเย็นเห็นคนรักถูกรังแกได้สักเท่าไรกันเชียว.
