ลัลล์นลินชะงักกึก แก้วหูสั่นสะเทือนจนรู้สึกร้าว
เขาพูดอะไรนะ?
แต่งงาน?
หลังจากเขาทำร้ายหัวใจเธอจนยับเยิน ทำลายความหวังสุดท้ายของเธอจนแหลกสลาย...
ใช่! แม้สมองสั่งให้ยอมแพ้ แต่ลึกๆ ในซอกหลืบของใจดวงนี้ยังคงหวังเล็กๆ ว่าในช่วงที่เธอกำลังเจ็บปวดที่สุดจากการสูญเสียคุณปู่ ผู้ชายที่เธอรักมาตลอดทั้งชีวิตจะกลับมายืนเคียงข้างกัน ไม่ต้องจับมือ ไม่ต้องปลอบโยน แต่แค่เขาอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เธอคิดว่าตัวเองคงลืมความบาดหมางขุ่นเคืองที่ผ่านมาได้ เลือกที่จะปล่อยวางยกโทษให้เขา แถมยังอาจจะกลับไปอยู่ข้างกายเขาเหมือนเดิม
แต่ว่าในความเป็นจริงทั้งตัวและหัวใจของเขาอยู่ที่ไหนล่ะ?
เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่เขารัก ไม่เคยนึกถึงเธอแม้แต่เศษเสี้ยว ช่างเป็นผู้ชายที่ใจดำเลือดเย็นอะไรอย่างนี้...
ลัลล์นลินเหยียดยิ้มเชือดเฉือนคนพูด ความเจ็บปวดรุนแรงถาโถมเข้าใส่หัวใจเธอ ทำให้ต้องกัดฟันพูดว่า
“คุณไม่รู้สึกว่าพูดตอนนี้
