เผชิญหน้ากับเจษณะที่มีสีหน้าถมึงทึงราวกับอสูรบ้าคลั่ง ลัลล์นลินได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ เลือดในกายแข็งตัว หัวใจคล้ายจะหยุดเต้นได้ทุกเมื่อ!
สมองต้องประมวลผลอยู่นานกว่าจะได้สติ เธอรีบเอื้อมมือไปแย่งตั๋วมาจากมือเขาอย่างรวดเร็ว
“เอาคืนมาเดี๋ยวนี้”
ลัลล์นลินทั้งเขย่งทั้งกระโดด ยื้อยุดฉุดตัวเขาหมายจะเอาตั๋วกับพาสปอร์ตของเธอคืนมา แต่น่าเสียดายที่แม้จะเอื้อมจนสุดปลายนิ้วแล้วก็ยังไม่ถึงมือเขา เจษณะรูปร่างสูงใหญ่ ปกติตอนยืนเธอก็เตี้ยอยู่แค่ระดับหัวไหล่เขาเท่านั้น ตอนนี้เขาแค่ยกมือขึ้นสูง เธอจะเอาปัญญาอะไรไปแย่งของมาจากมือเขาได้
เจ้าหน้าที่มองดูสถานการณ์ที่วุ่นวายของพวกเธอด้วยความงุนงง ก่อนจะเอ่ยเร่งว่า
“ตกลงคุณผู้โดยสารจะเดินทางต่อไหมคะ”
“ไม่ไป!”
เจษณะตอบหล่อนเสียงห้วนจัด แล้วหันมาจัดการรวบตัวหญิงสาวอุ้มพาดบ่า ไม่อนาทรต่อการขัดขืนอย่างรุนแรงของเธอเลยสักนิด เขาเพียงแค่กัดฟันกรอดตอนที่ลัลล์นลินร
