จากนั้นสาวๆทั้งสามคนก็เดินเข้ามาหาภรัณที่กำลังเดินตามดินดา..
"พี่คะหนูขอแลกไลน์ไว้แชทคุยกันไหมคะ.."
ลินดาเห็นสาวๆเข้ามาหาภรัณ แล้วภรัณก็คุยด้วยกับพวกเธอ โดยที่ลินดายังไม่ได้ฟังคำที่ภรัณคุยกับพวกสามสาว จึงงอนแล้วรีบเดินหนีไป..ภระณก็ชะเง้มองตามแฟนสาว แล้วตอบทั้ง3กลับไป
ภรัณ: พอดีผมไม่ใช้โทรศัพท์หนะครับ โทรศัพท์อยู่กับเมียเดินไปโน่นแล้ว ขอตัวนะครับ จะรีบไปง้อเมียเมียผมงอนแล้ว.."
"งื้อพวกแก ดูสิช่างเป็นสามีที่แสนดีจริงๆ ขนาดเมียเดินหนีไปแล้วนะเนี่ย ผู้ชายแบบนี้ฉันจะหาเจออีกไหม.. สามีแห่งชาติ.."
"เออ ผู้หญิงคนนั้นโชคดีจังเลยอ่ะแก.."
ภรัณ: รีบวิ่งตามลินดามาแล้วคว้าแขนของเธอไว้ ..นี่พี่กำลังหึงผมหรอ..แล้วทำไมไม่หยุดฟังให้จบแล้วค่อยเดินหนีมา.."
ลินดา: ทำไมฉันต้องหึง ก็แค่ไม่ชอบผู้หญิงที่เข้ามาคุยกับนาย เห็นแล้วมันหงุดหงิด.."
ภรัณ: พี่มีสิทธิ์หึงได้นะเพราะพี่เป็นเมียผม.."
ลินดา:แหวะเลี่ยน
