ลินดา: " ก็นี่ไงฉันกำลังง้อนายอยู่ ถ้าฉันไม่พูดแบบนี้นายจะยอมลืมตามาคุยกับฉันหรอ พ่อคนขี้งอนของฉัน หายงอนพี่นะ.."
ภรัณ: ".. ได้ผล.."
ลินดา:"ได้ผลอะไรของนาย.."
ภรัณ: " ก็ให้พี่ยอมอาบน้ำที่นี่ไง .."
ลินดา: "อ๋อ นายนี่มันเจ้าเล่ห์นักนะ.."
ภรัณ: " ถ้าผมไม่เจ้าเล่ห์ พี่คงกลับห้องไปแล้ว ผมก็อดดูพี่อาบน้ำสิ.."
ลินดา: "ใครบอกว่าฉันจะมาอาบน้ำให้นายอดูกันภรัณไอ้เด็กแสบ.."
ภรัณ:"หรอ เดี๋ยวก็รู้.." พูดจบภรัณก็ดึงลินดาเขามาจูบ จูบที่แสนเร่าร้อนไม่อ่อนโยนเลยสักนิด เขาเอาแต่ใจทั้งดูดทั้งกัดที่ริมฝีปากบางของเธอ ทำให้ลินดาเจ็บจนเธอต้องเอามือฟาดลงที่แขนของภรัณจนลืมตัว ทำให้ภรัณร้องลั่น เพราะโดนแผลของเขา..
ภรัณ: " โอ้ยย พี่มันโดนแผลผมนะ ดูสิเลือดซึมเลย จะอักเสบหรือเปล่านะเนี่ย..."
ลินดา: "โอ๋ๆๆ ฉันขอโทษไม่ได้ตั้งใจ ก็ใครใช้ให้นายมากัดปากฉันหละ เจ็บมากไหมมาให้พี่ดูหน่อยสิ.."ภรัณยื่นแขนมาให้ลินดา ซึ่ง
