ลินดา: ป๊ากับม๊าจะไม่บังคับฉันแต่งงานแล้วนะ แถมยังชมนายด้วยป๊ากับม๊าบอกชวนนายไปทานข้าวที่บ้านด้วยแหละ.."
ภรัณ: ดีใจ แต่ผมว่ามันแปลกๆอยู่นะ.."
ลินดา: คงไม่มีอะไรหรอกมั้งนายอย่าคิดมากน่า.."
ภรัณ: งั้นคงต้องรอให้ผมกลับจากบ้านเตี่ยก่อนแล้วกัน เราค่อยหาเวลาว่างไป.."
ลินดา: อื้อ..นายจะไปพรุ่งนี้ใช่ไหมงั้นคืนนี้นายจะมาเจอฉันไหม.."
ภรัณ: พี่คิดว่าไงไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน ผมจะไม่พลาดเวลาที่จะได้อยู่กับพี่แม้แต่วินาทีเดียวต่อจากนี้.."
ลินดา: น่ารักที่สุด ป๊ากับม๊ากลับแล้วนะนายจะมาตอนนี้ไหม .."
ภรัณ: ทำไมคิดถึงผมแล้วหรอ คลั่งรักนะพี่อ่ะ.."
ลินดา: ภรัณไอ้เด็กบ้า.."
ก้อกๆๆ...
ลินดารีบเดินไปเปิดประตูก็พบกับภรัณ ทันทีที่เห็นหน้าลินดาภรัณก็โผเข้ากอดทันทีดี ตามด้วยหอมแก้มทั้งสองข้าง ซุกไซร้ตามซอกคอขาว ยิ่งเขาได้กลิ่นของลินดาอารมณ์ของเขายิ่งพลุกพล่าน มือไม้ของภรัณก็เริ่มเลื้อยตามตัวลินดา สอดใส่นิ
