เสียงรถคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดตรงลานหน้าบ้าน แต่บรรยากาศภายในคฤหาสน์กลับเงียบกริบไปชั่วขณะ ทุกคนต่างหยุดชะงักในสิ่งที่กำลังทำอยู่และหันมามองราวกับรับรู้โดยพร้อมเพรียงว่า…เจ้าของบ้านที่แท้จริง ได้กลับมาแล้ว
ทันทีที่ประตูรถถูกเปิดออก ชายวัยกลางคนในชุดสูทสุดเนี้ยบก็ก้าวลงมาก่อน ตามด้วยผู้หญิงสวยสง่าที่สวมแว่นสายตาขอบสีเงิน ซึ่งเมื่อเธอคนนั้นลงมาจากรถ ก็ขยับขอบแว่นเพื่อปรับสายตาให้มองผ่านเลนส์สีใสได้ถนัดขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมแต่เปี่ยมไปด้วยบารมี
และคนทั้งคู่ก็ไม่ใช่คนอื่นไกล แต่คือ คุณชาญวิทย์ ปรเมศเมธาและคุณซู หรือชื่อเต็มว่า คุณชุติกาญจน์ ปรเมศเมธา ผู้เป็นเจ้าของบ้านนั่นเอง
“พ่อ! แม่!” เสียงของซานดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่รีบพุ่งเข้าไปกอดคุณชาญวิทย์แน่น ซินเองก็ตามมาติด ๆ โผเข้ากอดแม่อย่างคิดถึงสุดหัวใจ
“โอ้โห...นี่ลูก ๆ ของพ่อโตจนพ่อกับแม่จำแทบไม่ได้แล้ว” คุณชาญวิทย์ยิ้มอบอุ่น พล
